web analytics

30 χρόνια Τρύπες

Τέτοια εποχή, πριν 30 χρόνια, οι Τρύπες είχαν μόλις ηχογραφήσει το ομώνυμο, ντεμπούτο άλμπουμ τους. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία…

Tο 1985 ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Γιώργος Καρράς ήταν δύο νέοι, 24 και 23 ετών αντίστοιχα, από τη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Οι Τρύπες, το post punk συγκρότημα που είχαν σχηματίσει, είχε ήδη ηλικία 2 ετών και είχε προλάβει να ζήσει την πρώτη του αλλαγή στη σύνθεση. Ο Μιχάλης Κανατίδης, ο πρώτος τους κιθαρίστας, είχε αντικατασταθεί από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο. Στα ντραμς, τους συνόδευε ο Κώστας Φλωροσκούφης. Αλλά η ουσία του συγκροτήματος ήταν ο Αγγελάκας και ο Καρράς. Έγραφαν τη μουσική –ο πρώτος είχε αναλάβει και τα λόγια-, επέμεναν στον ελληνικό στίχο και στα δικά τους κομμάτια, έψαχναν για δισκογραφική που να μπορούσε να εκδώσει το υλικό τους. Στις 27 Ιανουαρίου, ακριβώς πριν 30 χρόνια, μπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους. Το «Τρύπες» κυκλοφόρησε από την Ano-Kato Recrods του Γιώργου Τσακαλίδη (άλλο ένα «παιδί» μιας Θεσσαλονίκης που έβραζε, είχε ιδρύσει την εταιρεία του μόλις τον προηγούμενο χρόνο) σε μόλις 500 αντίτυπα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ένα λεωφορείο με το όνομα Magic Bus ξεκινούσε από την οδό Φιλελλήνων στο Σύνταγμα και έκανε δρομολόγια προς το Λονδίνο, το Άμστερνταμ και το Βερολίνο. Το χρησιμοποιούσαν κυρίως νεαροί τουρίστες από τις τρεις αυτές πόλεις που επισκέπτονταν την Ελλάδα, αλλά και αρκετοί Έλληνες, για τους οποίους ήταν οικονομικά αδιανόητο τότε το ταξίδι με το αεροπλάνο. Δεν είναι γνωστό αν ο Γιάννης Αγγελάκας ταξίδεψε ποτέ με το Magic Bus και προς τα πού. Αλλά ο στίχος του «Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο, έχεις ξεχάσει πού ακριβώς θέλεις να πας. Όσα κι αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω, να κάνεις βόλτα με το Magic Bus» είναι ίσως ο διασημότερος στίχος στα ελληνικά ροκ χρονικά. Η «Ταξιδιάρα Ψυχή», το τραγούδι που τον φιλοξενεί, προκάλεσε το 1985 πολύ ντόρο στην εναλλακτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας και οι Τρύπες έγιναν το απόλυτο word of mouth. Τα 500 αντίτυπα του ντεμπούτου τους εξαντλήθηκαν αρκετά γρήγορα και σύντομα η Ano-Kato άρχισε να κόβει κι άλλες κόπιες, σε μια ανέλπιστη εμπορική επιτυχία που, ένα χρόνο αργότερα, προκάλεσε ένα καβγά με τη μπάντα και είδε τις Τρύπες να φεύγουν για την πιο «μεγάλη» Virgin.

TRIPES-coverΗ ιστορία, όμως, είχε ήδη ξεκινήσει να γράφεται. Το «Τρύπες», αποτελούμενο από 11 κομμάτια-σταθμούς της ελληνικής μουσικής, άνοιξε το δρόμο για το θρύλο που κορυφώθηκε το 1990 με το τρίτο τους άλμπουμ «Τρύπες στον Παράδεισο» (είχε μεσολαβήσει το «Πάρτυ στον 13ο Όροφο», το 1987). Οι Τρύπες ήταν κατά κύριο λόγο ένα post punk συγκρότημα, αλλά το μουσικό ταλέντο του Γιώργου Καρρά και η διάθεσή του για πειραματισμό ήταν η καλύτερη εγγύηση ότι το υλικό που θα ηχογραφούσαν το τριήμερο 27-29 Ιανουαρίου του 1985 θα ήταν εντελώς πρωτότυπο. Το σαξόφωνο του «Νταβατζή», η alt-rock διάθεση της «Παράξενης Πόλης», η επική χορωδία του «Δεν Θέλουμε Θλιμμένους στη Γιορτή Μας», όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, έκαναν το «Τρύπες» ένα άλμπουμ που όχι μόνο εξέφραζε την ορμή μιας νέας γενιάς, αλλά που συμπύκνωνε τα καλύτερα συστατικά της ελληνικής μουσικής δημιουργίας των προηγούμενων ετών.

H επιρροή των Τρύπες στη γενιά τους ήταν τεράστια. Βούτηξαν μέσα στα φοιτητικά στέκια κι έγιναν το απόλυτο soundtrack, οδηγώντας εκατοντάδες συνομηλίκους του και νεώτερους να στήσουν τα δικά τους ροκ γκρουπ –τις περισσότερες φορές με ελληνικό στίχο και χαρίζοντας χρυσές δουλειές στα καταστήματα που πουλούσαν μουσικά όργανα. Εκείνα τα χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ως τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όλοι όσοι είχαν κάτι να πουν στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο, είχαν και δική τους μπάντα –τα άθλια «προβάδικα» της εποχής δεν προλάβαιναν να κλείνουν κρατήσεις. Οι Τρύπες συνέχισαν να αποτελούν πηγή έμπνευσης για 14 ακόμη χρόνια. Το 1999 κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ, «Μέσα στη Νύχτα των Άλλων» και δύο χρόνια αργότερα διαλύθηκαν. Η επιρροή τους, όμως, δεν θα σβήσει ποτέ. Κανένα άλλο ελληνικό συγκρότημα –πόσο μάλλον με ελληνικό στίχο- δεν έχει τραγουδηθεί και χορευτεί ξέφρενα όσο εκείνοι. Ακόμη και τα πιο δύσκολα, τα πιο επιθετικά κομμάτια του οργισμένου ντεμπούτου τους, αυτά που ξεκίνησαν να ηχογραφούν σαν σήμερα, πριν 30 χρόνια…

(Γράφτηκε για το Jumping Fish)