Αντροπαρέα vs Σχέση
Οι φίλοι του και η σχέση σας: Πραγματικός εχθρός ή ανόητο άγχος;
Η απόφαση πάρθηκε δια τηλεφώνου. Μέναμε σχετικά μακριά, οι πανελλήνιες μας άφηναν μηδέν χρόνο τις καθημερινές -κι αυτή ήταν μια συζήτηση που δεν μπορούσε να περιμένει το σαββατοκύριακο. Το ίδιο βράδυ, στο φροντιστήριο, έπρεπε να έχουμε καταλήξει στο τι θέλαμε από τη σχέση μας. Φτάσαμε λίγο μετά την έναρξη του μαθήματος, επίτηδες για να μην υπάρξουν στιγμές αμηχανίας, και στο διάλειμμα σηκωθήκαμε από το θρανίο με σκοπό να παίξει ο καθένας το ρόλο του. Όταν επιστρέψαμε για τη δεύτερη ώρα, κοιταχτήκαμε στα μάτια και καταλάβαμε ότι ο στόχος είχε επιτευχθεί. Αυτό ήταν το τέλος μιας σχέσης. Επί δύο…
Είχαμε πει αυτά που έπρεπε, εκεί που έπρεπε. Πήραμε το αποτέλεσμα που ελπίζαμε. Όταν επιτέλους μείναμε μόνοι –η Λένα και η Στέλλα έφυγαν από το κτήριο πριν καλά καλά τελειώσει το μάθημα, με σαφή διάθεση να μη μας ξαναμιλήσουν ποτέ- ρίξαμε ένα χορταστικό hi-5 και αναφωνήσαμε με ανακούφιση: «έλα ρε άτομο, πάλι μαζί!». Εγώ κι ο Δημοσθένης είχαμε εκτελέσει με χειρουργική ακρίβεια το σχέδιο απεμπλοκής από τις σχέσεις μας που είχαμε καταστρώσει το πρωί δια τηλεφώνου. Τα είχαμε φτιάξει στο ίδιο πάρτι. Και οι δύο με συμμαθήτριές μας από το φροντιστήριο. Που τις γουστάραμε πολύ. Αλλά στην πορεία, ο ένας επηρέασε τον άλλο και η σχέση μπήκε στο στόχαστρο. Είπαμε: είχαμε ελάχιστο χρόνο τις καθημερινές. Και τα σαββατοκύριακα προτιμούσαμε να τα περνάμε οι δυο μας, με μονό μπασκετάκι στην Ελληνορώσων, burgers και μπίρες στην πλατεία, μαραθώνιους Pro και Call of Duty, παρά με τα κορίτσια μας…
Εγώ κι ο Δημοσθένης είχαμε εκτελέσει με χειρουργική ακρίβεια το σχέδιο απεμπλοκής από τις σχέσεις μας που είχαμε καταστρώσει το πρωί δια τηλεφώνου. Τα είχαμε φτιάξει στο ίδιο πάρτι. Και οι δύο με συμμαθήτριές μας από το φροντιστήριο. Που τις γουστάραμε πολύ. Αλλά στην πορεία, ο ένας επηρέασε τον άλλο και η σχέση μπήκε στο στόχαστρο.
Η σιωπή (τους) είναι χρυσός
Μ ετά γίναμε ενήλικοι κι άρχισαν ν’ αλλάζουν πολλά. Μαζί, εννοείται, και το τι ήθελε ο καθένας μας από μια σχέση. Ξεφύγαμε από την εφηβική επιπολαιότητα του «να τα φτιάξω κι εγώ με κάποια» ή την ανάλαφρη αθωότητα του πρώτου έρωτα. Σοβαρέψαμε. Πλέον το τι έλεγαν οι φίλοι έπαιζε όλο και πιο μεγάλο ρόλο. Κάποιοι τα είχαν ήδη ζήσει και μιλούσαν εκ πείρας: «Σπουδές στο Λονδίνο και σχέση εξ αποστάσεως; Δεν πας καλά». «Να φέρεις τη Μαίρη του Αγίου Πνεύματος στη Μύκονο; Πλάκα κάνεις! Εκτός αν έρθουν κι οι φίλες της». «Μήπως είσαι λίγο μικρός για γάμο;». «Φίλε, μην το σκέφτεσαι καν για παιδί. Δες κι εμένα, πόσο έχω γεράσει από τότε που γεννήθηκε το μωρό».
Στις αντρικές φιλίες, τις περισσότερες φορές είναι η σιωπή που έχει την πιο μεγάλη σημασία. Η σιωπή των άλλων. Και η συνειδητοποίηση του ενός ότι κάτι δεν πάει καλά. Ξέρω ότι η αποκάλυψη που ακολουθεί θα σας φανεί εξωπραγματική, αλλά στο αντρικό σύμπαν δεν υπάρχει κολλητός που να σε παίρνει τηλέφωνο, για να σε ρωτήσει «όλα καλά με την Ιωάννα; Για πες τι γίνεται στη σχέση σας». Αν έχω πρόβλημα με την Ιωάννα, θα είμαι εγώ αυτός που θα το θέσει στην αντροπαρέα. Και οι άλλοι, σαν ψυχαναλυτές, δεν θα πουν πολλά. Θα με αφήσουν να τα πω –και να τα λύσω- μόνος μου. Ναι, είμαστε τόσο κουλ.
Οπότε, μπορείς να φανταστείς τι γίνεται αν φτάσουμε στο σημείο μια αντροπαρέα να συζητά τη σχέση σας… Με δεδομένο ότι πιο εύκολα βγαίνει ένα διαζύγιο, παρά τα σπάνε δυο κολλητοί, αυτό που πρέπει να σε αγχώνει είναι όχι τι μας λένε για σένα οι κολλητοί στα αποδυτήρια, μετά το 5×5 (τίποτε, γιατί μιλάμε για το ξύλο που ρίξαμε στους αντιπάλους), αλλά το πώς θα τα καταφέρεις να μην ασχοληθούν μαζί σου ποτέ.
Μπες στην ομάδα, αλλά μείνε στον πάγκο
Για να μη βρεθείς, λοιπόν, στο επίκεντρο της συζήτησης μια Τετάρτη με Champions League (όπου, κανονικά, το μόνο που θα έπρεπε να ακούγεται όταν το στόμα μένει ελεύθερο από την πίτσα και την μπίρα, είναι επευφημίες για τις ντρίμπλες του Μέσι ή κράξιμο για την κλάψα του Κριστιάνο), κατ’ αρχάς, μπες στο παιχνίδι. Είναι συνήθως ευκολάκι για μια γυναίκα να κάνει παρέα με τους φίλους του αγοριού της –πιο εύκολο, τουλάχιστον, απ’ ότι για εμάς να χωρέσουμε στις δικές σας συναθροίσεις. Αν ταιριάζεις μαζί του, πόσο δύσκολο θα είναι να περάσεις καλά και με τους υπόλοιπους ένα σαββατοκύριακο για snowboard στον Παρνασσό; Φρόντισε να τους αρέσεις, για να νιώσουν περήφανοι για τον κολλητό τους που έβγαλε τέτοια γκόμενα, αλλά να μη γίνεις και προκλητική και τον αρχίσουν στις σιωπές της ντροπής. Σε κάθε περίπτωση δείξε φιλική, παρουσιάσου. Ο κολλητός αποδέχεται κάτι που είναι προσιτό, αλλά παραξενεύεται με κάτι που μένει μυστήριο. Γίνε μέρος της παρέας –είναι μεγάλη υπόθεση. Αλλά…
Πρόσεξε μην το παρακάνεις. Η κοπέλα του κολλητού τους είσαι, δεν καθαρίσατε μαζί πατάτες στο στρατό. Μη δεθείς πολύ, γιατί όταν κάτι θα πάει πολύ στραβά στη σχέση σας -ακόμη κι αν το αγόρι σου έχει απόλυτο άδικο-, οι φίλοι του θα τον στηρίξουν. Ναι μεν θα φροντίσουν να τον κάνουν να καταλάβει το σοβαρό του λάθος, αλλά μην περιμένεις να σε πάρουν απ’ το χεράκι και να σας τα ξαναβρούν.
Πρόσεξε μην το παρακάνεις. Η κοπέλα του κολλητού τους είσαι, δεν καθαρίσατε μαζί πατάτες στο στρατό. Μη δεθείς πολύ, γιατί όταν κάτι θα πάει πολύ στραβά στη σχέση σας -ακόμη κι αν το αγόρι σου έχει απόλυτο άδικο-, οι φίλοι του θα τον στηρίξουν.
Το πιο βασικό: Μη νοιάζεσαι για το τι λένε. Μη δημιουργείς μια κατάσταση που απλά δεν υπάρχει, ζητώντας του να σου αποκαλύψει τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα. Είπαμε, κανείς δεν έχει λόγο να ασχοληθεί μαζί σου, αν δεν του ζητήσει ο γκόμενός σου κάποια συμβουλή. Δεν είμαστε σαν κι εσάς. Για μας υπάρχει ο χαβαλές, υπάρχει η μπάλα, υπάρχει το πήξιμο στις σπουδές ή τη δουλειά και μετά, κάπου στο βάθος, και σε ποσοστό 0,01% του συνόλου της κουβέντας, εμφανίζονται και τα σχεσιακά. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τις κοπέλες μας. Σημαίνει ότι τις αγαπάμε τόσο πολύ, που δεν τις κάνουμε αντικείμενο άσκοπου κουτσομπολιού. Κοινώς, μην αγχώνεσαι: οι φίλοι του είναι σύμμαχοί σου, γιατί πολύ απλά τον αγαπάνε όσο κι εσύ και θέλουν το ίδιο πράγμα: να περνάτε καλά. Ξανά: Ναι, είμαστε τόσο κουλ.
(Γράφτηκε για το Cosmopolitan)
