Το πάρτι

Στις 3 Σεπτεμβρίου έκλεισα τα 40. Τέσσερις γεμάτες δεκαετίες σημαίνουν big data. Σημαίνουν επεξεργασία δεδομένων που χρειάζεται μεγάλη υπολογιστική ισχύ, για να εκτιμήσεις το πού πας, βασισμένος στο πού είσαι και από πού ήλθες. Είχα προλάβει να αναβαθμίσω το σύστημα εγκαίρως και τα 40 έφτασαν ομαλά. Κανένα forced restart, κανένα blue screen, καμιά μπουνιά στην οθόνη. Ο άνθρωπος που έκανε το μοτίβο του χαλιού λεωφόρο για τα matchbox, ο πιο καλός ο μαθητής, ο μεταλλάς με την άθλια μπάντα, αυτός που έτρεξε δυόμισι φορές την περίμετρο της Γης, ο περιοδικατζής, ο blogger, ο marketer, ο ερασιτέχνης ποδηλάτης δρόμου που την είδε Cancellara στο τέλος της τέταρτής του δεκαετίας. Θα μπορούσε να είναι η Άβυσσος της Chelsea Wolfe, αλλά τελικά είναι μια πλαγιοδρομία σε θάλασσα λάδι, με σταθερό, δροσερό αέρα μέσα στον καύσωνα. Όλο αυτό αξίζει γιορτής. Ας του χαρίσουμε το καλύτερο πάρτι εδώ και πολλά χρόνια.

4. Chelsea Wolfe
Abyss

Το Abyss είναι το άλμπουμ που θα με αναγκάσει να ξανακούσω προσεκτικά τα τέσσερα προηγούμενα της Chelsea Wolfe και να καταλάβω τι πήγε στραβά και δεν την είχα εκτιμήσει τόσο καιρό τόσο πολύ όσο την εκτιμώ αυτήν τη στιγμή. Μια Beth Gibbons γεμάτη μέταλλο ή ένας Varg Vikernes (Burzum) σε συσκευασία ήρεμης γυναίκας. 10 θέσεις πιο κάτω έχω τη Myrkur και οι δυο τους, στρατηγικά τοποθετημένες, εξισορροπούν τη φετινή μου λίστα που ήταν πιο χαρούμενη και ανάλαφρη από ποτέ. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι το Abyss δεν κολλάει πουθενά με το πάρτι μου, την ιστορία που είχα να αφηγηθώ σήμερα, αλλά ήταν δεδομένο ότι το φετινό μου εύρημα παρουσίασης της 20άδας κάποια στιγμή θα αποδεικνυόταν εύθραυστο.

Μέχρι τώρα:

04. Chelsea Wolfe
05. The Dead Weather
06. Gaz Coombes
07. Mini Mansions
08. Braids
09. Florence + The Machine
10. Waxahatchee
11. Jason Isbell
12. U.S. Girls
13. Torres
14. Myrkur
15. Bjork
16. Son Lux
17. Wolf Alice
18. Ane Brun
19. Gengahr
20. Chvrches
21-40. Τα “παραλίγο”

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΩΣ ΤΩΡΑ

ΤΑ TOP 20 ΤΟΥ ΠΠC!