Με αφορμή ένα tweet του Τσίπρα

Στις 12 Νοεμβρίου, μία μέρα μετά από αυτό το tweet του Πρωθυπουργού, έγραψα το παρακάτω κείμενο στο Facebook:

Κανένας οίκτος στον χειρότερο Πρωθυπουργό που γνώρισε ποτέ η Ελληνική Δημοκρατία, για το σφυροκόπημα που τρώει από χθες σχετικά με το διαβόητο πλέον tweet του περί Χίτλερ και Μουσολίνι. Όχι γιατί έγραψε μπούρδες (δεν έγραψε -και το εξηγώ παρακάτω), αλλά γιατί πληρώνει το ίδιο νόμισμα που εκείνος εισήγαγε στα διαδικυακά ήθη.

Χρησιμοποιώντας τα Social Media πολύ πριν τον Trump για να αναρριχθεί στην εξουσία, το έκανε -εννοείται- με τον πιο ποταπό τρόπο, τον μοναδικό που γνωρίζει. Για τον Τσίπρα, η απόλυτη αρχή είναι το “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, δηλαδή τις στρατιές των trolls και την ανελέεητη σπορά ψευδών ειδήσεων και αποσπασμάτων από κείμενα, λόγια και βίντεο, που χρησιμοποιούνται με τρόπο που εξοντώνει τον αντίπαλο και διχάζει όσο περισσότερο γίνεται την ελληνική κοινωνία.

 Δημοσιογράφοι που εκτιμούσα αναδημοσίευσαν το tweet της φωτογραφίας, παρέα με κάποιο σκωπτικό σχόλιο και κανείς τους δεν μπήκε στη διαδικασία να μας πει ότι ήταν απλά ένα απόσπασμα από το κειμενάκι του Τσίπρα για το Paris Peace Forum και όχι το ένα και μοναδικό tweet που έκανε ο Πρωθυπουργός για τη χθεσινή επέτειο των 100 ετών από τη λήξη του Α’ ΠΠ.

Οι διαδικτυακοί Ταλιμπάν του ΣΥΡΙΖΑ κατακρεούργησαν τα νέα μέσα, τόσο πολύ που πλέον όλοι μας είμαστε απλά έτοιμοι να διαδώσουμε οποιαδήποτε μαλακία, χωρίς να ασχοληθούμε ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω για να ελέγξουμε την ακρίβειά της. Ακόμη και οι δημοσιογράφοι. Συνάδελφοι που γνωρίζω και που εκτιμώ (εκτιμούσα;) αναδημοσίευσαν το tweet της φωτογραφίας χθες, παρέα με κάποιο σκωπτικό σχόλιο και κανείς τους δεν μπήκε στη διαδικασία να μας πει ότι ήταν απλά ένα απόσπασμα από το κειμενάκι του Τσίπρα για το Paris Peace Forum και όχι το ένα και μοναδικό tweet που έκανε ο Πρωθυπουργός για τη χθεσινή επέτειο των 100 ετών από τη λήξη του Α’ ΠΠ.

Στο Twitter, ως γνωστόν, υπάρχει όριο χαρακτήρων, οπότε για να δημοσιεύσει κανείς μια ομιλία, ας πούμε, χρειάζονται πολλαπλά tweets. Ολόκληρο το χθεσινό κείμενο Τσίπρα είναι το εξής (η κάθε παράγραφος ήταν και ένα ξεχωριστό tweet στο λογαριασμό του):

“Η Ευρώπη χτίστηκε ξανά μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους έχοντας ως θεμέλια την κοινωνική δικαιοσύνη, την προστασία της εργασίας, την ισότητα των δύο φύλων, την αναβάθμιση των υποδομών και των δικτύων, την ειρήνη και τη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς.
Aκροδεξιοί & εθνικιστές έχουν το δικό τους σχέδιο που είναι σαφές και διαχρονικό. Διαίρεση της κοινωνίας, στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, καλλιέργεια του φόβου, επίκληση ενός εθνικού μεγαλείου, το οποίο δε χωράει κανέναν άλλο πέρα από τους εκλεκτούς.
Ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, απευθύνθηκαν σε κοινωνίες καθημαγμένες, στις οποίες κυριαρχούσε ο φόβος & η απόγνωση. Οι κυρίαρχες ελίτ ήταν απολύτως ανυπόληπτες. Ήταν οι άνθρωποι που έστειλαν τα παιδιά τους σε ένα πόλεμο, που εκ των πραγμάτων, δεν γινόταν να κερδίσει ουσιαστικά κανείς.
Φασισμός & ναζισμός είναι απάνθρωπες ιδεολογίες, είναι όμως πανίσχυρες διότι απευθύνονται σε ένστικτα. Σε συνθήκες πολέμου, επικρατεί το ένστικτο της επιβίωσης. Μετά τον πόλεμο όμως, ο ηττημένος, διακατέχεται το ένστικτο της εκδίκησης. Εκεί πάτησαν οι δημαγωγοί της περιόδου.
Μια Ευρώπη στην οποία βαθαίνει το χάσμα πλουσίων και φτωχών, η οποία υψώνει φράχτες σε κυνηγημένους, στην οποία οι τεχνοκράτες λογίζονται ανώτεροι των εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού και αδιαφορεί για το μέλλον της νέας γενιάς, είναι μια Ευρώπη που θα αποτύχει.
Αυτή η Ευρώπη είναι η έμπρακτη απάντηση στην επέλαση των εθνικισμών και του μίσους, που αυτή τη στιγμή την απειλεί ευθέως. Με τις διαφωνίες, με τις ενστάσεις μας, αλλά με σαφή πυξίδα για το που θέλουμε να πάμε.”

Όχι και το πιο φανταστικό κείμενο που γράφτηκε ποτέ για το τι σηματοδότησε η λήξη του Α’ ΠΠ, και σίγουρα εκτός κλίματος, αφού το τέλος ενός πολέμου είναι περισσότερο αφορμή για εορτασμό, παρά για γκρίνια περί του τι ακολουθεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως τερματίστηκε ο Μεγάλος Πόλεμος το 1918, απλά οδήγησε στην πιο σκοτεινή περίοδο της Ευρώπης και σε μια εικοσαετία που είχε να ζηλέψει σε απανθρωπιά μόνο τα χρόνια του Μεσαίωνα.

 Κράτησαν όλοι το -φαινομενικά ανιστόρητο- κομμάτι με τον Χίτλερ και το Μουσολίνι και πολλαπλασίασαν την ύπαρξή του στα feeds μας, σε μια απολαυστική χρήση του “κάτσε πάνω τώρα”, απευθυνόμενη στον άνθρωπο που θεμελίωσε τη χρήση της αποσπασματικής πληροφορίας κατά των αντιπάλων του.

Η πρόταση – κλειδί στο κείμενο του Τσίπρα είναι το “Μετά τον πόλεμο όμως, ο ηττημένος, διακατέχεται το ένστικτο της εκδίκησης. Εκεί πάτησαν οι δημαγωγοί της περιόδου”. Αλλά αυτή η πρόταση, όπως και το υπόλοιπο κείμενο, σύμφωνα πάντα με τις πρακτικές που ο ίδιος ο Τσίπρας υποστηρίζει και ενισχύει τα τελευταία χρόνια, δεν αναδημοσιεύθηκε από κανέναν (σε μεγάλο βαθμό γιατί κανείς τους δεν έκανε τον κόπο να πάει στο Twitter του Prime Minister GR και να δει τι ακριβώς είχε γραφτεί). Κράτησαν όλοι το -φαινομενικά ανιστόρητο- κομμάτι με τον Χίτλερ και το Μουσολίνι και πολλαπλασίασαν την ύπαρξή του στα feeds μας, σε μια απολαυστική χρήση του “κάτσε πάνω τώρα”, απευθυνόμενη στον άνθρωπο που θεμελίωσε τη χρήση της αποσπασματικής πληροφορίας κατά των αντιπάλων του.

Κοινώς: Τσίπρα, όντως κάτσε πάνω τώρα. Αλλά και κάπου έλεος με την αναδημοσίευση αυτής της παπαριάς από χθες και τα σχόλια που κάνατε όλοι σας. Ναι, το καταλάβαμε ότι εσείς μπορείτε να ξεχωρίσετε τον Α’ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μπράβο σας 🙂

Σαν επιβεβαίωση για όσα έγραψα, “επιβραβεύτηκα” με likes και κατηγορήθηκα με σχόλια, από διώκτες του Πρωθυπουργού από τη μία και απολογητές του από την άλλη, που δεν ξόδεψαν ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω και -χωρίς να διαβάσουν το κείμενο- νόμιζαν ότι αναπαρήγαγα κι εγώ τη χαζομάρα περί “ανιστόρητου” tweet. O tempora, o mores! Το “κανείς δεν διαβάζει τα κείμενα πια” αρχίζει πλέον να γίνεται μια τρομακτική πραγματικότητα. Και να με καθιστά όλο και πιο γραφικό, που κάθομαι, για παράδειγμα, τώρα να το αναδημοσιεύσω στο blog μου, με προσθήκες μάλιστα και, κυρίως, αυτό εδώ το footnote στο οποίο αμφιβάλλω αν θα φτάσει ποτέ κανείς…