Ο παγετώνας που χάνεται
Το "Our Glacial Perspectives" του Olafur Eliasson στέκεται πάνω σ' έναν καμβά που σε λίγο μπορεί να μην υπάρχει.
Βιώνοντας τις τελευταίες μέρες άλλο ένα δείγμα της κλιματικής αλλαγής (αν και ποτέ δεν χάλασε κανέναν λίγο καλοκαίρι εκεί που κανονικά μπαίνει ο χειμώνας), νιώθουμε όλο και πιο αδύναμοι να συνεισφέρουμε κάπως στην αντιστροφή της. Και η αλήθεια είναι ότι όσα κουτάκια κοκακόλας και ν’ ανακυκλώσουμε, όσους καφέδες κι αν πιούμε με χάρτινο καλαμάκι, η βοήθειά μας είναι σαν να προσπαθούμε να σβήσουμε μια πυρκαγιά φυσώντας. Οι λύσεις μπορούν να δοθούν μόνο από τις κυβερνήσεις και αφορούν τομείς που επιβαρύνουν το περιβάλλον με αδιανότητους ρυθμούς, μη συγκρίσιμους με τη ζημιά που μπορεί να κάνει ένα καλαμάκι.
Είχα συνοψίσει πέρσι κάποιες λύσεις εδώ.
O Olafur Eliasson έχει δείξει πολλές φορές με τα έργα του την ευαισθησία του στα περιβαλλοντικά θέματα. Κανένα όμως δεν είναι τόσο διαδραστικό όσο το “Our Glacial Perspectives” που έστησε πριν δύο χρόνια στον παγετώνα Hochjochferner, στις ιταλικές Άλπεις. Τον τελευταίο αιώνα η θερμοκρασία στους αλπικούς παγωτένες έχει ανεβεί κατά 1,5 βαθμό κελσίου και το permafrost πλέον έχει υποχωρήσει αισθητά, “επιβιώνοντας” μόνο στις κορυφές των βουνών.
Για να φτάσει κανείς στη μεταλλική εγκατάσταση, που θυμίζει αστρονομικό εργαλείο εποχής, πρέπει να περπατήσει κάτω από 9 αψίδες που είναι στημένες πάνω στο permafrost, σε ένα στενό μονοπάτι που οδηγεί σε μια κορυφή του όρους Grawand, σε υψόμετρο 3.000 μέτρων. Ως την αρχή του μονοπατιού, πας με το τελεφερίκ που οδηγεί στο καταφύγιο του βουνού. Το “Our Glacial Perspectives” δεν απολαμβάνει την προστασία κάποιου μουσείου. Και από τότε που στήθηκε εκεί, οι φωτογραφίες του μονοπατιού δείχνουν όλο και λιγότερο παγετώνα.
