Revisit THE ESSENTIALS: 2. Neon Bible (2007) – Arcade Fire

⚰️ Από τα 3 αριστουργήματα των Arcade Fire (4, αν μεταφερθούμε μαγικά στο ανακατεμένο και σακατεμένο μας mentality του ’13 και ξαναγαπήσουμε το “Reflektor” όσο τότε) διαλέγω το “Neon Bible” για δύο λόγους:
– Αφ’ ενός γιατί είναι το πιο αδικημένο και λιγότερο εξυμνισθέν (λέξη κλεμμένη από μια άλλη Βίβλο αυτή). Ήρθε σαν «το δύσκολο δεύτερο άλμπουμ» το 2007, τότε που ήμασταν όλοι χίπστερ. Κι εμείς, ως σωστοί χίπστερ, το σνομπάραμε.
– Αφ’ ετέρου γιατί ταιριάζει στην αφορμή του ημερήσιού μου παραληρήματος περισσότερο από τ’ άλλα δύο. Ναι, το δικό μου #StayHome λαμβάνει χώρα σε κάποιο προάστειο (The Suburbs, 2010) και, ναι, αν όλα πάνε στραβά, θα λήξει με μια κηδεία (Funeral, 2004), αλλά τα προάστεια είναι απλά ο πρόλογος και η κηδεία είναι η κάθαρση. Στο ενδιάμεσο υπάρχει το τώρα. Ο κατακλυσμός. Αυτό που είχε προβλεφθεί ως δυσοίωνο μέλλον κι έγινε ένα εφιαλτικό παρόν. Υπάρχει η προσευχή και η ταπείνωση. Αν το “Thin Red Line” για το οποίο έγραφα χθες είναι η πιο θρησκευτική ταινία, το “Neon Bible” είναι το πιο θρησκευτικό άλμπουμ. Η μουσική Αποκάλυψη ότι δεν υπάρχει Θεός. Η συνειδητοποίηση του μεγαλείου σου (ή του τίποτέ σου) και του πώς μπορείς να τα βγάλεις πέρα μια χαρά μόνος -ή ότι δεν έχεις καμία απολύτως τύχη σ’ αυτό το σύμπαν.

✝️ Μπαίνεις μέσα του από το Black Mirror (άλλη μια ταύτιση με το τώρα μας, που μοιάζει με δυστοπικό επεισόδιο της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς) και ανεβαίνεις τη σκάλα ως τον παράδεισο που έχει εκθετική κλίση, σαν τα θύματα του κορονοϊού. Έχεις ήδη γεμίσει φόβο. Τι κι αν το Keep The Car Running ακολουθεί με πιο χαρωπό σκοπό; Πρόσεξες τους στίχους του δεύτερου κουπλέ; Βλέπεις πού σε πάει το επιθετικό του κρεσέντο; Όταν σε αφήνει κατάκοπο στο -ακόμη πιο χαμογελαστό στην αρχή- Neon Bible, το μόνο που ζητάς είναι λίγη ελπίδα. Στην προσφέρει στον πρώτο στίχο: “A vial of hope…”.Στην αφαιρεί λίγο πιο κάτω: “Not much chance for survival”.

🎺 Όλα αυτά, όμως, ήταν απλά ο πρόλογος. Όταν ακουστεί το εκκλησιαστικό όργανο του Intervention, περίμενε γιατί σε λίγο θα ηχήσουν κι οι σάλπιγγες της Αποκάλυψης.Ένα τραγούδι που σου κόβει την ανάσα και που κλιμακώνεται σε ένα πάρτι καταδικασμένης μοίρας. Είναι η επιτομή ολόκληρου του Neon Bible, ενός άλμπουμ που σε εξυψώνει με τη μουσική του την ίδια ώρα που σε συνθλίβει με τα μηνύματά του. Πιο επικό κι απ’ την πιο άγρια φαντασία του Ομήρου, πιο μακάβριο κι απ’ τους χειρότερους εφιάλτες του Edgar Allan Poe. Το μοτίβο συνεχίζεται -αλλά ηρεμεί, σε αφήνει να πάρεις μια ανάσα- στα Black Wave / Bad Vibrations και Oceans of Noise (ω, τι τίτλος μαμά!) και σπάει πια ακριβώς εκεί που το χρειάζεσαι: Το The Well And The Lighthouse είναι άλλο ένα ενδεικτικό κομμάτι της αριστουργηματικής τέχνης των Arcade Fire. Ένα ηφαίστειο που φουσκώνει αλλά δεν εκρήγνυται ποτέ. Σε κάνει να φουσκώνεις από θαυμασμό για το μεγαλείο της φύσης, την ίδια ώρα που λερώνεις το εσώρουχό σου από τον τρόμο για το θα συμβεί αν φτύσει λάβα. Μαεστρικά το τραγούδι σε απαλλάσσει από την απάντηση, με το γλυκερό του ρεφρέν που σε χαϊδεύει το κεφάλι -λίγο ειρωνικά είναι η αλήθεια. Το (Antichrist Television Blues) είναι μια ευχάριστη παρένθεση – σαφής αναφορά στις επιρροές τους από Bruce Springsteen- και πρακτικά η τελευταία ανάσα πριν την κλιμάκωση του φινάλε.

😷 To Windowsill είναι η απάντηση μιας ολόκληρης γενιάς στο μέλλον που χάραξαν άλλοι γι’ αυτήν. Πάλι ανθεμικό στην πρώτη αίσθηση, πάλι αναιμικό στο πώς σε κάνει να νιώθεις στο τέλος. Πριν σε πάρει το No Cars Go για να σου δώσει το φιλί της ζωής. Εδώ θα έπρεπε κανονικά να κλείνει το άλμπουμ. Με αυτό το διαχρονικό ύμνο στην ικανότητα του ανθρώπου να βρίσκει τη λύση. Με ένα από τα πιο ανεβαστικά κομμάτια που έγραψαν ποτέ οι Arcade Fire. Αλλά όχι. Δεν θα μας κάνουν τη χάρη. Είπαμε: η δική τους Οδύσσεια είναι γραμμένη a la manière d’ Edgar Allan Poe. To Neon Bible κλείνει με το σπαρακτικό My Body Is A Cage, με το εκκλησιαστικό όργανο να επιστρέφει και με τις λέξεις “fear”, “self-doubt”, “darkness” και “dead” να πρωταγωνιστούν, φροντίζοντας να γράψουν για τα καλά μέσα σου ότι τα 47 λεπτά που πέρασες μ’ αυτό το άλμπουμ ήταν μια συνειδητή σου προσπάθεια να αναμετρηθείς με όλα αυτά που θέλουν να σε κάνουν μικρότερο. Το αν θα καταφέρεις να τ’ αφήσεις πίσω σου και να πας σ’ εκείνον τον τόπο where no cars go, είναι δικό σου θέμα. Κατ’ αρχάς θέλεις;

____________

🏠 Αφού θα μείνουμε σπίτι και θα καταναλώσουμε περισσότερη τέχνη απ’ ότι συνήθως, ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε -ή να πρωτογνωρίσουμε- κάποια αριστουργήματα. Να βγούμε πιο γεμάτοι άνθρωποι απ’ αυτήν την απομόνωση.

👨🏽‍🏫 Κάθε πρωί θα προτείνω μία ταινία, ένα άλμπουμ, ένα βιβλίο, μια ιστορία -μέρος του κανόνα ή κάποιο ανένταχτο αριστούργημα, πάντα όμως στοιχειώδες, απαραίτητο, εκ των ων ουκ άνευ.

🔗 Ολόκληρη η λίστα, όπως ανανεώνεται καθημερινά, βρίσκεται εδώ.