Το φαινόμενο Peter Sagan
Γιατί ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην ποδηλασία δρόμου είναι το μεγάλο φαβορί να διατηρήσει τον τίτλο του στη Ντόχα του Κατάρ.
Όταν το 2012 ο Mark Cavendish τερμάτιζε πρώτος στα Ηλύσια Πεδία, κερδίζοντας το τρίτο του ετάπ για εκείνη τη χρονιά και το εικοστό τρίτο του συνολικά στο Γύρο της Γαλλίας, τιμούσε τη φανέλα με το ουράνιο τόξο όσο λίγοι ποδηλάτες το έχουν καταφέρει στην Ιστορία του αθλήματος. Ολόκληρο το 2012 ήταν μια λαμπρή χρονιά για το rainbow jersey, αφού ο Cavendish πήρε 14 νίκες στο σύνολο. Αλλά η υπόλοιπη δεκαετία έπεσε τόσο βαριά στα πόδια των Παγκόσμιων Πρωταθλητών, που μέχρι πέρσι είχαμε φτάσει στο σημείο να μιλάμε για την “κατάρα της φανέλας με το ουράνιο τόξο”.
Και μετά ήρθε ο Sagan. Με θυμάμαι να τουιτάρω με ενθουσιασμό όταν ο Σλοβάκος ξεκόλλησε λίγο πριν τον τερματισμό, στο φονικό, λιθόστρωτο ανηφοράκι του Ρίτσμοντ και να πανηγυρίζω ακόμη πιο έξαλλα όταν τερμάτιζε πρώτος, λίγο αργότερα. Στα 25 του κέρδιζε τη πιο σημαντική σφραγίδα καταξίωσης στο απέραντο ταλέντο του -και την είχε ανάγκη μετά από τις τόσες δεύτερες θέσεις στα ετάπ του Tour de France εκείνη και την προηγούμενη χρονιά. Ο κόσμος είχε σχεδόν αρχίσει να τον χαρακτηρίζει “loser”, αγνοώντας από τη μία το πόσο εύκολα κέρδιζε την πράσινη φανέλα των σπρίντερ κι από την άλλη την ποικιλία των διαδρομών στις οποίες μπορούσε να διαπρέψει και, βέβαια, το νεαρό ακόμη της ηλικίας του. Ο Peter Sagan έληξε μια και καλή τις όποιες συζητήσεις γύρω από το πόσο σπουδαίος ποδηλάτης είναι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ρίτσμοντ, την ώρα που τού φορούσαν την θρυλική φανέλα με το ουράνιο τόξο. Και έφερε το όνομά του στην κορυφή της λίστας με τους κορυφαίους σύγχρονους ποδηλάτες, μαζί με τον Contador, τον Froome, τον Cavendish και τον Cancellara.
Ο Peter Sagan, φορώντας τη φανέλα με το ουράνιο τόξο που ξεχωρίζει το κάτοχο του τίτλου του Παγκόσμιου Πρωταθλητή από το υπόλοιπο peloton.
Προσωπική μου άποψη, κατασταλαγμένη νωρίτερα και από τον περσινό αγώνα για τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, είναι πως ο Sagan είναι ο καλύτερος όλων, ο κορυφαίος της γενιάς του και ένας ποδηλάτης που η Ιστορία θα τον θυμάται ως ισάξιο θρύλων όπως ο Sean Kelly ή ο Erik Zabel, για να μην πω ο Eddy Merckx, γιατί το σπορ έχει πια αλλάξει και o Sagan θα κατακτήσει μπόλικα monuments (τους μεγάλους, κλασικούς αγώνες της μίας ημέρας) και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, αλλά όχι και μεγάλους Γύρους σαν τον Βέλγο. Ακόμη κι αν αλλάξει τον σωματότυπό του και τα ενδιαφέροντά του μεγαλώνοντας, δεν θα φτάσει ποτέ τα 5 Tour de France που κέρδισε κάποτε ο Merckx, πολύ απλά γιατί η ποδηλασία των 2010s δεν έχει καμία σχέση με εκείνη των ’60s και των ’70s.
Ο κόσμος είχε σχεδόν αρχίσει να τον χαρακτηρίζει “loser”, αγνοώντας από τη μία το πόσο εύκολα κέρδιζε την πράσινη φανέλα των σπρίντερ κι από την άλλη την ποικιλία των διαδρομών στις οποίες μπορούσε να διαπρέψει και, βέβαια, το νεαρό ακόμη της ηλικίας του. Ο Peter Sagan έληξε μια και καλή τις όποιες συζητήσεις γύρω από το πόσο σπουδαίος ποδηλάτης είναι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ρίτσμοντ, την ώρα που τού φορούσαν την θρυλική φανέλα με το ουράνιο τόξο.
To 2016, λοιπόν, ήταν άλλη μία σπουδαία χρονιά για το rainbow jersey. Κανονικά ο Sagan θα έπρεπε να κατακτήσει και το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, τουλάχιστον αυτό έδειξε η νίκη του Greg Van Avermaet, πολύ παρόμοιου ποδηλάτη με τον Σλοβάκο, που με λίγη δίαιτα και ειδική προπόνηση κατάφερε να κρατηθεί στους αλλόκοτους λόφους του Ρίο ντε Τζανέιρο όσο χρειαζόταν για να σπριντάρει για τη νίκη στο τέλος. O Sagan κάπως φοβήθηκε τη διαδρομή, κάπως παρασύρθηκε από τις απίθανες ικανότητές του σε ό,τι σπορ κάνει (ήταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο mountain bike το 2008) και προτίμησε να κατεβεί στην ποδηλασία βουνού, αντί για δρόμου, στο Ρίο, όπου και η προσπάθειά του για ένα ολυμπιακό μετάλλιο έληξε άδοξα, από ένα σκασμένο λάστιχο τη λάθος στιγμή. Αλλά λίγο πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα διεξαχθεί στις 16 Οκτωβρίου στη Ντόχα του Κατάρ, ο Sagan βρίσκεται εύκολα πρώτος στην βαθμολογία της UCI και έχει κατακτήσει ένα monument (το Γύρο της Φλάνδρας), 3 ετάπ και μία ακόμη πράσινη φανέλα στο Γύρο της Γαλλίας, τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης, 8 ακόμη νίκες και 3 φανέλες σπρίντερ, ενώ φόρεσε και δύο μέρες την κίτρινη φανέλα του πρωτοπόρου στο Γύρο της Γαλλίας. Ο μόνος λόγος για τον οποίον μπορεί να έχει παράπονο η φανέλα με το ουράνιο τόξο από τον Sagan είναι ότι, χάρη στη επιτυχίες του, φέτος την αποχωριζόταν περισσότερο από κάθε άλλον για να την αλλάξει με την κίτρινη, την πράσινη, την κόκκινη ή την μπλε.
Ο μόνος λόγος για τον οποίον μπορεί να έχει παράπονο η φανέλα με το ουράνιο τόξο από τον Sagan είναι ότι, χάρη στη επιτυχίες του, φέτος την αποχωριζόταν περισσότερο από κάθε άλλον για να την αλλάξει με την κίτρινη, την πράσινη, την κόκκινη ή την μπλε.
Όταν ο Michal Kwiatkowski στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 2014, ήταν μια χρονιά που κέρδισε συνολικά 10 νίκες. Φορώντας το rainbow jersey την επόμενη πήρε μόλις δύο, το ίδιο και πέρσι. Ο Rui Costa, Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 2013, είχε επίσης ένα σχεδόν αδιάφορο 2014 (μία νίκη σε ετάπ και μία στη γενική κατάταξη του Γύρου της Ελβετίας). Ακόμη χειρότερα, ο καταξιωμένος Philippe Gilbert που φόρεσε τη φανέλα με το ουράνιο τόξο το 2012, πήρε μόνο μια νίκη το 2013. Με τον Sagan και τον Cavendish τα πράγματα έγιναν αλλιώς. Οι δύο τους είναι τα δύο μεγαλύτερα φαβορί για τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή φέτος στο Κατάρ. Ο Cavendish γιατί θα τον υποστηρίξει μια πολύ δυνατή βρετανική ομάδα, γιατί η διαδρομή είναι εντελώς επίπεδη και γιατί ξέρει τη Ντόχα καλά. Ο Sagan γιατί τα χιλιόμετρα είναι πολλά και γιατί στα τελευταία 100 θα περάσουν επτά φορές από λιθόστρωτο, ενώ στα πρώτα 150 θα παλεύουν με τους ανεξέλεγκτους ανέμους της αραβικής ερήμου, που πιθανότατα θα εξαντλήσουν τους Βρετανούς, αν προσπαθήσουν να ελέγξουν την κούρσα. Είναι σχεδόν αδύνατον να προβλέψεις την έκβαση ενός τέτοιου αγώνα.
“Δεν τους νοιάζει να νικήσουν αγώνες ξαφνικά. Θέλουν μόνο να λένε ότι πέρασαν τη φανέλα με το ουράνιο τόξο στο τέλος.”
Peter Sagan, 25.09.2016
Βλέποντας χθες το τελευταίο ετάπ του Eneco Tour, μια μικρογραφία Γύρου Φλάνδρας (με πολύ πιο εύκολα μεν παβέ και πολύ μικρότερο σε απόσταση, αλλά στο τέλος ενός Γύρου που κράτησε ολόκληρη εβδομάδα), θεωρούσα δεδομένο ότι ο Sagan θα έπαιρνε τη νίκη τόσο στην ημέρα όσο και στο σύνολο, ειδικά από τη στιγμή που έπεσε ο πρωτοπόρος μέχρι το 6ο ετάπ Rohan Dennis. Μια ατυχία (ένας ποδηλάτης που γλίστρησε μπροστά του και ο Sagan τον απέφυγε τελευταία στιγμή, μέσα στην εφιαλτική βροχή) τον άφησε λίγο πίσω από το ξεκόλλημα στην πιο κρίσιμη στιγμή. Στο ξεκόλλημα βρισκόταν ο Niki Terpstra, που όχι μόνο είχε τις καιρικές συνθήκες και τη διαδρομή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του, αλλά και για συμμάχους όλο το υπόλοιπο peloton που περίμενε από τον Sagan να τα κάνει όλα μόνος του. Όταν τέλειωσε ο αγώνας και ο Sagan τερμάτισε κάπου ένα λεπτό πίσω από τον Ολλανδό στο ετάπ και 3ος συνολικά στη γενική κατάταξη, άφησε να εννοηθεί στις δηλώσεις του ότι δεν θα πάει στη Ντόχα, γιατί είναι κουρασμένος από μια χρονιά με τόσους αγώνες και τόσες νίκες, αλλά και γιατί έχει σιχαθεί το πώς οι υπόλοιποι ποδηλάτες τον αντιμετωπίζουν τώρα που είναι Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
“Δεν τους νοιάζει να νικήσουν αγώνες ξαφνικά. Θέλουν μόνο να λένε ότι πέρασαν τη φανέλα με το ουράνιο τόξο στο τέλος”, είπε με ένα ύφος που δεν μας έχει συνηθίσει (ο Sagan είναι γνωστός για το χιούμορ του και τις πλάκες που κάνει στους συναθλητές του, με τους οποίους -με όλους- διατηρεί άριστες σχέσεις, όπως θα καταλάβει εύκολα όποιος δει το βίντεο εδώ πιο κάτω). Ανεξαρτήτως του σύννεφου που έριξε η πίκρα του που δεν κέρδισε το Eneco Tour, η ουσία είναι ότι στα δύο ετάπ που πήρε στον εν λόγω γύρο, κέρδισε όλους τους κορυφαίους σπρίντερ, πράγμα που δείχνει ότι στη Ντόχα πιθανότατα δεν χρειάζεται να φοβάται ούτε τον Cavendish αν ο αγώνας κριθεί στο νήμα (ο Βρετανός δεν κατέβηκε στο Eneco Tour). Αλλά σίγουρα ο Sagan θα εύχεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα να λήξει αρκετά μέτρα πριν τον τερματισμό, στη μάχη για επιβίωση μετά από 250 χιλιόμετρα στην έρημο και στο παβέ και μετά από 11 μήνες πλήρους αγωνιστικής δραστηριότητας για το 2016, όταν μόνο οι πραγματικά σπουδαίοι θα αντέξουν να συνεχίσουν. Και ποιος σπουδαιότερος στην εποχή μας από το Σλοβάκο Παγκόσμιο Πρωταθλητή; Που όσο και να γκρινιάζει, είναι σίγουρο ότι θα ήθελε τουλάχιστον για μια χρονιά ακόμη να τσακίζει στο trash talking τα φιλαράκια του, κάθε φορά που θα προσπαθούν να νικήσουν το rainbow jersey του…
Υ.Γ.: Ένας έξτρα λόγος που γουστάρω τόσο το Sagan είναι η αντισυμβατικότητά του. Σπάνια ξυρίζω τα πόδια μου στους αγώνες που κατεβαίνω και ποτέ δεν ξυρίζω τη μούρη μου -πράγματα που σχεδόν “απαγορεύονται” στο peloton όχι μόνο του World Tour, αλλά ακόμη και των αγώνων των γραφικών βετεράνων που μετέχω εγώ. Δηλαδή δεν πειράζει η μπάκα των μισών, αλλά πειράζουν οι τρίχες στα πόδια μου; Τέλος πάντων, η φετινή σεζόν ξεκίνησε με τον Peter Sagan να φορά τη φανέλα με το ουράνιο τόξο, να έχει αφήσει μαλλί, να μην ξυρίζεται ποτέ και να επεκτείνει τη συνήθεια αυτή και στα πόδια, προκαλώντας ένα μίνι σκάνδαλο στην παγκόσμια ποδηλασία, σε βαθμό που στο τέταρτο ετάπ του Γύρου του San Luis, τον Ιανουάριο, ο Vicenzo Nibali να φέρει δώρο στον Παγκόσμιο Πρωταθλητή… ένα ξυραφάκι.
Οι επιτυχίες του Peter Sagan το 2016 ως τώρα:
2η θέση στο 2ο ετάπ του Γύρου του San Luis 2η θέση στο Omloop Het Nieuwsblad 4η θέση στο Strade Bianche 2η θέση στη γενική κατάταξη του Tirreno-Adriatico 1ος σε βαθμούς στο Tirreno-Adriatico 12η θέση στο Milano-San Remo 2η θέση στο Ε3 Harelbeke 1η θέση στο Gent-Wevelgem 1η θέση στο Γύρο της Φλάνδρας 11η θέση στο Paris-Roubaix 1η θέση στο 1ο και το 4ο ετάπ του Γύρου της Καλιφόρνιας 1ος σε βαθμούς στο Γύρο της Καλιφόρνιας 1η θέση στο 1ο και το 2ο ετάπ του Γύρου της Ελβετίας 1ος σε βαθμούς στο Γύρο της Ελβετίας 1η θέση στο 2ο, 11ο και το 16ο ετάπ του Γύρου της Γαλλίας 1ος σε βαθμούς στο Γύρο της Γαλλίας 1ος στη βαθμολογία των πιο μαχητικών ποδηλατών στο Γύρο της Γαλλίας 1η θέση στο Grand Prix Cycliste de Québec 2η θέση στο Grand Prix Cycliste de Montréal 1η θέση το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1η θέση στο 3ο και το 4ο ετάπ του Eneco Tour 3η θέση στη γενική κατάταξη του Eneco Tour 1ος σε βαθμούς στο Eneco Tour
Η νίκη του στο Gent – Wevelgem συνοδεύτηκε μετά από λίγες μέρες από τον θρίαμβο στον ακόμη πιο δύσκολο κλασικό αγώνα του Βελγίου, το Γύρο της Φλάνδρας.
