Το καινούργιο κάστρο του Πάπα
Πώς οι Ναΐτες Ιππότες μπερδεύονται γλυκά με λίγο Grenache.
O Κλήμης ο Ε’ το 1314.
Ο Κλήμης ο Ε’ ήταν μια σπουδαία φιγούρα στην Ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας. Ήταν αυτός που μετέφερε την έδρα της από τη Ρώμη στην Αβινιόν, κάνοντας το χατήρι του Γάλλου βασιλιά και εγκαινιάζοντας την περίοδο της πιο βαθιάς κρίσης στον καθολικισμό μέχρι την έλευση του Μαρτίνου Λουθήρου.
Ήταν επίσης αυτός που διέλυσε το Τάγμα των Ναΐτών Ιπποτών, πάλι για χάρη του γαλλικού στέμματος (που προφανώς γαμούσε κι έδερνε εκείνη την εποχή, δηλαδή γύρω στα 1300) και μας χάρισε μύριες θεωρίες συνομωσίας και, βέβαια, την επική τους τακτοποίηση στον “Κώδικα DaVinci” του Dan Brown.
Αλλά, πάνω απ’ όλα, και με μεγαλύτερη ανταπόκριση στο παρόν, ήταν λάτρης του καλού κρασιού. Όταν μετέφερε την παπική αυλή στην Αβινιόν, έκανε το παν για να αναπτυχθεί η αμπελουργία στην περιοχή βόρεια της νέας Αγίας Έδρας και μέχρι το Ρήνο. Τέτοια ήταν η ενασχόλησή του, που το κρασί που παραγόταν από τα τοπικά κλήματα, ονομάστηκε “Vin du Pape” και η περιοχή, Châteauneuf-du-Pape (“το καινούργιο κάστρο του Πάπα”).
Πολλά έχουν αλλάξει από τα κρασιά της εποχής του Κλήμη του Ε’ ως σήμερα, αλλά αυτό που κρατάμε είναι ότι η μικρή σχετικά παραγωγή Châteauneuf-du-Pape (οποιαδήποτε μείξη από τις 18 ποικιλλίες σταφυλιού της περιοχής είναι έγκυρη, αλλά συνήθως κυριαρχεί το Grenache) συνεχίζει να παραδίδει επικά κρασιά, που σε κάνουν να παραμιλάς και να γεμίζεις το Facebook με απροσάρμοστα posts όταν τα καταναλώνεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει αυτήν τη στιγμή, γύρω από ένα Clos L’ Oratoire des Papes και μερικά τυριά από την Αλσατία και την Ωβέρνη, που αγόρασα χθες το βράδυ στο Παρίσι, λίγο πριν γυρίσω στην Αραβία.
(Μουσικά, το ταίριαξα ιδανικά με Bat For Lashes).
