Blogovision 2019: 11. Devendra Banhart – Ma
Έλεγε «πίεση», εννοούσε «αγάπη». Πόσο την εξόντωνε η ανάγκη να δίνει τόσα. Ήθελε πολύ. Αγαπούσε. Ήταν όμως φτιαγμένη γι’ αυτό;
Έλεγε «πίεση», εννοούσε «αγάπη». Πόσο την εξόντωνε η ανάγκη να δίνει τόσα. Ήθελε πολύ. Αγαπούσε. Ήταν όμως φτιαγμένη γι’ αυτό;
Της είπε λέξεις. Πρόστυχες. Ήταν παιχνίδι. Εκείνη απάντησε με πολλά «αχ». Συμφώνησαν να μη βρεθούν από κοντά. Έγιναν διαδικτυακοί φίλοι.
O Λάρι ντύνεται πάντα χρωματιστά. Καβαλάει το ηλεκτρικό του πατίνι και κατεβαίνει στο κέντρο σε 11 λεπτά. Δεν χρησιμοποιεί κράνος.
Σήμερα δεν θα χαλάσω τις 20 λέξεις σε κάτι ψαγμένο ή ποιητικό. Θα γράψω απλά: Τι κομματάρα είναι το Tokyo!
Θερινή υπεραπλούστευση. Όταν τα επίθετα είναι άχρηστα. Όταν ανταποκρίνεσαι (στο μυαλό μόνο, βέβαια) στα ουσιαστικά: Μπονάτσα. Άμμος. Χταπόδι. Σιέστα. Ντεπόν.
Φρεσκάδα κι άρωμα Soupline. Μαύρισμα Coppertone. Γλυκό γλίστρημα Nutella πάνω σε μπισκότα Digestive. Ανάλαφρο πάτημα Superga. Βόλτα με κλεμμένο BMX.
Όταν βαριέσαι, μα ακόμη ανάβεις. Εύκολο όχι, προβληματισμένο ναι. Περασμένα μεγαλεία μα πάντα μια κάποια ικανοποίηση στο τέλος. Μήπως γέρασες;
Της μίλησε βρώμικα. Του χάραξε την πόρτα. Γέλασε με το βάψιμό της. Γάμησε το συνεταίρο του. Παντρεύτηκαν δύο μήνες μετά.
Λένε πως κάπου στην τούνδρα υπάρχει ένα άνοιγμα. Αναβλύζει αναμνήσεις. Μυρίζει σαν την πρώτη φορά. Την πρώτη σου σε ο,τιδήποτε.
Βγήκε μαζί της μόνο γιατί ήθελε να νιώσει relevant πάλι. Τι δουλειά είχε ένας σαρανταπεντάρης με εικοσάχρονο; Πέρασε όμως ωραία.