Blogovision ’22 (Cartoon Dandy): 13. Υard Act – The Overload

Παραδέχομαι ότι βρίσκω την ευφυΐα εξαιρετικά ελκυστικό χαρακτηριστικό στους ανθρώπους σε φιλικό, αλλά και σε ερωτικό επίπεδο. Η ομορφιά έχει ισχυρό shock value, αλλά η επίδρασή της χάνεται πολύ εύκολα. Η ίδια η ιδέα της ομορφιάς φθείρεται από τη συνήθεια. Κάτι που είναι σταθερά όμορφο στη ζωή μας μέρα με τη μέρα χάνει τη μοναδικότητα του και γίνεται κανονικό οπότε νομοτελειακά βαρετό. Αν το κάλλος δεν συνοδεύεται από ένα δεύτερο επίπεδο που λέγεται ευφυΐα -η οποία εξελίσσεται σε προσωπικότητα-, η ομορφιά από μόνη της είναι ανίσχυρη να κρατήσει μακροχρόνια το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου, σε σχέση με την ευφυΐα που έχει πάντα κάτι να δώσει σε μια αλληλεπίδραση. Και αυτή έχει αξία βέβαια μόνο όταν συνοδεύεται από ενσυναίσθηση. Γιατί τι να τον κάνεις έναν έξυπνο άνθρωπο χωρίς συναισθήματα; Εξίσου ελκυστικά βρίσκω και για τα αγόρια με κιθάρες, γιατί το indie sleaze θα παραμείνει για πάντα η περίοδος που προκαλεί μεγαλύτερη νοσταλγία για μένα. Αν βάλεις στο μουσικό μίξερ λοιπόν ευφυΐα και κιθάρες παίρνεις τους Yard Act, ένα αγγλικό συγκρότημα που ανήκει σε όλο αυτό το νέο κύμα της βρετανικής μουσικής που λατρεύω και που κατατάσσω τους IDLES, τους Shame και τους Dry Cleaning. Η μπάντα λοιπόν κυκλοφόρησε φέτος το πιο ενδιαφέρον ντεμπούτο που έχω ακούσει εδώ και χρόνια. Πνευματώδες, σαρδόνιο, αστείο, γεμάτο συμπόνια και ειρωνεία, πολιτικό, με αναφορές σε μουσικούς θρύλους όπως οι Fall και οι ESG, το Overload είναι το post punk διαμάντι που αξίζει να ακούσει κάποιος διαβάζοντας ξανά και ξανά τους στίχους των τραγουδιών του.

Key lyrics:

Depression score: 7/10