Blogovision 2017: 17. Robert Plant – Carry Fire (από τους καταρράκτες του Νιαγάρα)
Ο κορυφαίος εν ζωή μουσικός βάζει φωτιά στην 20άδα μου.
Το ότι ο Robert Plant συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό και στο ίδιο ψηλό επίπεδο πενήντα χρόνια τώρα είναι κάτι που το βρίσκω απλά συγκλονιστικό. Υπεράνθρωπο. Πού βρίσκει την έμπνευση κατ’ αρχάς; Την όρεξη να ψάξει όλα αυτά που ψάχνει, να μελετήσει τις μουσικές όλου του κόσμου και να τις μπερδέψει στη δική του αγάπη για τη rock και τα blues; Και, κυρίως, πώς καταφέρνει, 69 χρόνων άνθρωπος, να είναι τόσο, μα τόσο δημιουργικός, μην αφήνοντας ούτε μισή συγχορδία, ούτε μισή νότα, που να μην την τοποθετήσει σοφά σε ένα απέριττο σύνολο συνθέσεων;
Πώς καταφέρνει, 69 χρόνων άνθρωπος, να είναι τόσο, μα τόσο δημιουργικός, μην αφήνοντας ούτε μισή συγχορδία, ούτε μισή νότα, που να μην την τοποθετήσει σοφά σε ένα απέριττο σύνολο συνθέσεων;
Για φέτος, μόλις τρία χρόνια μετά το αριστουργηματικό “Lullaby and… The Ceaseless Roar” (νο.2 για το Πο Πο Culture! στην Blogovision του 2014), έρχεται κουβαλώντας φωτιά. Τη φωτιά μπορείς να τη σβήσεις ρίχνοντας πάνω της νερό. Αλλά για το “Carry Fire” του Plant χρειάζεσαι πολύ νερό. Τους καταρράκτες του Νιαγάρα ας πούμε. Τι τύχη που βρέθηκα στην καναδική πλευρά τους αυτόν τον Ιούλιο…
