Blogovision ’22 (Cartoon Dandy): 18. Porridge Radio – Waterslide, Diving Board, Ladder to the Sky
Τα κιθαριστικά indie lo-fi διαμαντάκια του δίσκου που είναι γραμμένα για τη γενιά του Euphoria και όχι μόνο, μιλάνε με τον πλέον ειλικρινή τρόπο για τις αγωνίες της Gen Z.
H Dana Margolin είναι το κορίτσι που κρατάει την κιθάρα, στέκεται στο κέντρο της σκηνής και τραγουδά στο συγκρότημα των Porridge Radio. Η φωνή της μοιάζει να είναι συνεχώς στο μεταίχμιο της συναισθηματικής κατάρρευσης, ακριβώς όπως και η γενιά από την οποία προέρχεται η Dana, ακριβώς όπως νιώθω και εγώ κάθε στιγμή που δεν κοιμάμαι, ακόμα και αν δεν ανήκω στη γενιά αυτή. Τι και αν η Dana μοιάζει να τραγουδά μόνο για την κορυφή του συναισθηματικού παγόβουνου που κρύβεται μέσα της και μέσα μας, τα κιθαριστικά indie lo-fi διαμαντάκια του δίσκου που είναι γραμμένα για τη γενιά του Euphoria και όχι μόνο, μιλάνε με τον πλέον ειλικρινή τρόπο για τις αγωνίες της Gen Z, περισσότερο από όσο θα μπορούσε ποτέ η pop της Billie Eilish. Καθαρό, ωμό συναίσθημα σε μορφή τραγουδιών για ανθρώπους που χρησιμοποιούν τη λέξη “ευάλωτος” αντί για καλημέρα. Η Dana λέει ήθελε ο δίσκος να ακούγεται όπως σαν την αίσθηση του πόνου σε όλο το σώμα ενός ανθρώπου όταν “σπάει” η καρδιά του. Και το κατάφερε, αν με ρωτάτε. Ένας δίσκος για ροκ συναυλίες που καίνε χαρτομάντιλα, τα οποία έχουν βραχεί από δάκρυα.