GoPro: Η κάμερα που έγινε κίνημα
Το success story του Nick Woodman και της ιδέας του
Εχω μια βιντεοκασέτα από τις αρχές των ‘00s με μαθήματα μπότζας. Ο δάσκαλος μοντάρισε στο άλμπουρο του windsurf μια κάμερα, για να μπορεί να δείχνει από ψηλά την τοποθέτηση του σώματός. Ήταν μια πατέντα ογκώδης και, υποπτεύομαι, πάνβαρη που σίγουρα θα έκανε εντελώς άβολο το χειρισμό του πανιού. Αλλά είχε εκπαιδευτικό σκοπό –επιτέλους είδαμε την αλλαγή των ποδιών στη σανίδα σχεδόν από την οπτική γωνία του ίδιου του windsurfer.
Μιάμιση δεκαετία αργότερα μοιάζει να μην υπάρχει μπότζα, άλμα ή φιγούρα στο νερό που να μην καταγράφεται από μια κάμερα, με τη ματιά αυτού που την εκτελεί. Ελεύθερες πτώσεις με αλεξίπτωτο, snowboard σε απάτητο χιόνι, η στιγμή του swell (η «σπηλιά» που δημιουργεί ένα μεγάλο κύμα, λίγο πριν σκάσει) σε μια βόλτα με το surf, σκαρφαλώματα που αψηφούν το θάνατο στα πιο ψηλά κτήρια του πλανήτη –δεν υπάρχει σκηνικό που να κόβει την ανάσα και να εκτοξεύει την αδρεναλίνη, που να μην γίνεται φωτογραφία ή βίντεο απ’ αυτόν που το ζει. Χάρη σε μια GoPro. Ακόμη και στο περίφημο άλμα του Felix Baumgartner από το διάστημα, το μαγικό κουτάκι ήταν εκεί. Πέντε GoPro, μονταρισμένες στο κράνος και τη στολή του παράτολμου Αυστριακού, αποτύπωσαν την πιο απίθανη περιπέτεια που έζησε ποτέ άνθρωπος –μέχρι την επόμενη.
Η συνταγή ήταν σχετικά απλή: Κράτησε χαμηλά την τιμή της ίδιας της κάμερας και τιμολόγησε ακριβά όσα τη συνοδεύουν. Πρόσφερε ένα σχετικά πρωτόγονο σχεδιαστικά μηχάνημα, ένα μικρό κουτάκι με έναν ευρυγώνιο φακό και ένα δύσχρηστο μενού, με μια φτηνή μπαταρία, που όμως αποτυπώνει καθαρές, υψηλής ευκρίνειας εικόνες. Μαζί του πούλησε όλα αυτά που το κάνουν θελκτικό σε έναν κυνηγό της αδρεναλίνης: Αδιάβροχες θήκες, ειδικούς προσαρμογείς για κράνη, σανίδες, κυρτές επιφάνεις, επεκτάσεις, φορτιστές και καλύτερες μπαταρίες, ασύρματα κοντρόλ.
Στην εποχή του selfie, στα χρόνια του αυτομάρκετινγκ μέσω social media, στην πιο ναρκισιστική περίοδο της ανθρωπότητας, μια μικρών διαστάσεων κάμερα με μεγάλες δυνατότητες, που δεν φοβάται το νερό, τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τα χτυπήματα, μοιάζει σαν κάτι δεδομένο. Δεν ήταν έτσι μέχρι τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας –όπως δεν ήταν δεδομένο ότι το πανάκριβο DVD θα αντικαθιστούσε την βολική βιντεοκασέτα με τα μαθήματα windsurf. Τα τελευταία δέκα χρόνια η τεχνολογία έχει προχωρήσει με τόσο εντυπωσιακούς ρυθμούς που μας δίνει την εντύπωση ότι έχουν περάσει δεκαετίες ολόκληρες από τότε που χρησιμοποιούσαμε την αμέσως προηγούμενη γενιά συσκευών της.
Όταν οι ερασιτέχνες έγιναν σταρ
Η GoPro γεννήθηκε το 2002 σ’ ένα ταξίδι του Nick Woodman, ενός πλουσιόπαιδου από την Καλιφόρνια, στην Αυστραλία και την Ινδονησία για surf. Ο Woodman έδενε στο χέρι του μια compact φωτογραφική μηχανή μέσα σε αδιάβροχη θήκη και παρατήρησε ότι το έκαναν αρκετοί ακόμη surfers. Δεν είχαν όλοι την πολυτέλεια ενός σκάφους με φωτογραφικό ή κινηματογραφικό εξοπλισμό να τους ακολουθεί στις περιπέτειές τους. Αλλά η ανάγκη τους ήταν πολύ δύσκολο να ικανοποιηθεί από την τότε τεχνολογία. Ο Woodman αποφάσισε να το αλλάξει.
Το 2004 πούλησε την πρώτη του κάμερα. Δέκα χρόνια μετά η GoPro είναι μια από τις πιο επιτυχημένες μετοχές του Nasdaq, ξεκινώντας από τα 25 δολάρια τον Ιούνιο, για να φτάσει να πωλείται πάνω από 70 σήμερα. Αυτό που μεσολάβησε ήταν η δημιουργία ενός κινήματος. Ο Woodman δεν κατασκεύασε απλά μια συσκευή που να ικανοποιεί μια ναρκισιστική ανάγκη. Πρόσφερε και νέες δυνατότητες που ενίσχυσαν την ανάγκη αυτή, σε τιμή ελκυστική για το μέσο αθλητή των extreme sports, καθιστώντας τελικά μια GoPro ένα εκ των ων ουκ άνευ εξάρτημα του εξοπλισμού του, που τον ωθούσε να τολμήσει κάτι ακόμη πιο παράτολμο (και μετά να το ποστάρει στα social media).
Η συνταγή του ήταν σχετικά απλή: Κράτησε χαμηλά την τιμή της ίδιας της κάμερας και τιμολόγησε ακριβά όσα τη συνοδεύουν. Πρόσφερε ένα σχετικά πρωτόγονο σχεδιαστικά μηχάνημα, ένα μικρό κουτάκι με έναν ευρυγώνιο φακό και ένα δύσχρηστο μενού, με μια φτηνή μπαταρία, που όμως αποτυπώνει καθαρές, υψηλής ευκρίνειας εικόνες. Μαζί του πούλησε όλα αυτά που το κάνουν θελκτικό σε έναν κυνηγό της αδρεναλίνης: Αδιάβροχες θήκες, ειδικούς προσαρμογείς για κράνη, σανίδες, κυρτές επιφάνεις, επεκτάσεις, φορτιστές και καλύτερες μπαταρίες, ασύρματα κοντρόλ. Ένα σετ κορδονάκια, που ασφαλίζουν ότι η GoPro θα μείνει δεμένη πάνω στο windsurf ακόμη κι αν σπάσει ο προσαρμογέας, κοστίζει 15 ευρώ όταν η ίδια η κάμερα ξεκινά από τα 150.
Η εταιρεία παρουσιάζει μόλις ένα νέο μοντέλο κάθε χρόνο, εισάγοντας μια νέα τεχνολογία όταν αυτή μπορεί να γίνει διαθέσιμη για τόσο χαμηλή τιμή. Όσοι την αγοράζουν, ενθουσιασμένοι με τα φωτογραφικά τους επιτεύγματα, δοκιμάζουν και νέα σπορ ή τρέλες, αγοράζοντας ακόμη περισσότερους προσαρμογείς, και πάει λέγοντας. Κάτι που, βέβαια, αυξάνει και τους κινδύνους. Από τους 3-4 εκατομμύρια χρήστες GoPro παγκοσμίως, δεν είναι λίγοι αυτοί που θα τολμήσουν κάτι λίγο παραπάνω από τις δυνατότητές τους. Υπάρχουν και οι άτυχες στιγμές, όπως το φοβερό ατύχημα του Michael Schumacher πριν ένα χρόνο, στο οποίο φαίνεται ότι έπαιξε τραγικό ρόλο ο προσαρμογέας GoPro στο κράνος του. Κάτι που, πάντως, δεν φρέναρε την τρελή πορεία της εταιρείας…
(Γράφτηκε για το περιοδικό Κ της Καθημερινής)
Nick Woodman: Ο τρελός δισεκατομμυριούχος
Γυρίζοντας το 2002 από το ταξίδι που του έδωσε την έμπνευση για την GoPro, o Woodman άρχισε να πουλά για 60 δολάρια κολιέ από κοχύλια που αγόρασε έναντι ενός δολαρίου στο Μπαλί. Δανείστηκε 35.000 δολάρια από τη μητέρα του και 200.000 από τον πατέρα του και ξεκίνησε τη νέα του επιχείρηση. Η πρώτη, η funBag, μια εταιρεία μάρκετινγκ, είχε καταλήξει στην παταγώδη αποτυχία που τον είχε αναγκάσει να τα παρατήσει όλα στα 26 του και να φύγει για εκείνο το ταξίδι για surf που του άλλαξε τη ζωή. Τον Σεπτέμβριο του 2004 παρουσίασε την πρώτη του κάμερα, την GoPro 35mm Hero και η επιτυχία του ήταν άμεση. Η απάντηση από εταιρείες όπως η Sony, η Garmin ή η Polaroid άργησε σχετικά να έρθει, έτσι η GoPro κατάφερε να καθιερωθεί ως το συνώνυμο του action camera στην αγορά. Σήμερα υπάρχουν και πιο φτηνές και πιο καλές επιλογές, αλλά το εξαιρετικό success story του Woodman από τα κύματα της Αυστραλίας το 2002 ως το δείκτη NASDAQ το 2014, επιτρέπουν στον 39χρονο πια επιχειρηματία να απολαμβάνει τους καρπούς της ιδέας του, όχι μόνο σε εισόδημα, αλλά και σε περιπέτεια. Είναι ο ίδιος ένας από τους πιο φανατικούς χρήστες της κάμεράς του, σε βαθμό που οι γύρω του να τον αποκαλούν «ο τρελός δισεκατομμυριούχος».
