Η ζωή μου με τον Λανς

Μια ιστορία του Λανς Άρμστρονγκ (και πώς μπλέχτηκα μαζί του) μέσα από έξι εξώφυλλα:

«Το Μοναχικό Αστέρι της Αμερικής» (Περιοδικό Bicyling, Μάιος 1993)

Ένας 21χρονος Τεξανός τριαθλητής το γυρίζει αποκλειστικά στην ποδηλασία δρόμου και κατακτά από το πουθενά τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Απαιτεί να γίνει εξώφυλλο από τον εκδότη του περιοδικού Bicycling.

Τελειώνοντας το σχολείο, ονειρεύομαι καριέρα στη δημοσιογραφία -αλλά την ίδια ώρα ασχολούμαι σοβαρά και με το στίβο.

«Tour de Force: Ο απίθανος Λανς Άρμστρονγκ» (Περιοδικό Sports Illustrated, 24 Ιουλίου 2000)

Το 1996 πολεμά -και κερδίζει- ένα μεταστατικό καρκίνο που τού άφηνε 20% πιθανότητες να ζήσει. Το 2000 κατακτά τον δεύτερό του Γύρο Γαλλίας.

Την ίδια χρονιά, στα 25 μου, αποφασίζω να παρατήσω τον πρωταθλητισμό. Κατέκτησα μερικά μετάλλια σε πανελλήνιους αγώνες, αλλά η διεθνής καριέρα ήταν ανέφικτη αν δεν ακολουθούσα κάποιο πρόγραμμα ντόπινγκ. Η δημοσιογραφία επιτέλους κερδίζει και ξεκινάω να γράφω στα περιοδικά.

«Ο υπεραθλητής που νίκησε τον καρκίνο (και πέντε φορές τον ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας)» (Περιοδικό Κ, τεύχος 10, 3 Αυγούστου 2003)

Ο Λανς ισοφαρίζει το ρεκόρ των περισσότερων νικών στο Γύρο Γαλλίας (θα τον κατακτήσει και τις επόμενες 2 χρονιές -συνολικά 7!) κι είναι πια ένα παγκόσμιο σύμβολο θέλησης, που εμπνέει όχι μόνο καρκινοπαθείς, αλλά και ταπεινούς δημοσιογράφους που τον έχουν για είδωλο και γράφουν γι’ αυτόν αποθεωτικά αφιερώματα. Γίνεται το πρώτο εξώφυλλο της καριέρας μου, σ’ ένα καινούργιο εβδομαδιαίο περιοδικό που ξεκίνησε να βγάζει εκείνο το καλοκαίρι η Καθημερινή.

«Το ψέμα του Άρμστρονγκ» (Εφημερίδα L’ Equipe, 23 Μαΐου 2005)

Προφητικό εξώφυλλο που θα επαληθευθεί μερικά χρόνια μετά. Αμαυρώνει τον επικείμενο 7ο τίτλο του Λανς και τον κάνει πιο σκληρό, απόμακρο, εκδικητικό από ποτέ. Ο Τεξανός ποδηλάτης προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σ’ ένα σύστημα που χρειάζεται ωραίες ιστορίες ζωής και πλούσιο αθλητικό θέαμα για να πουλά και σ’ ένα άλλο, σκοτεινό και δυσοίωνο, γεμάτο παρανομία, υποκρισία και πολύ δύσκολες διαπροσωπικές σχέσεις.

Βλαπτικές για την ψυχική υγεία και τις σχέσεις μου είναι κι οι δικές μου ακροβασίες: Χωρίς να βρίσκω ποτέ τη σωστή ισορροπία μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής, «κάνω καριέρα» – και τους γύρω μου άνω-κάτω.

«Απογυμνωμένος» (Εφημερίδα Daily News, 24 Αυγούστου 2012)

Το λαμπερό σύστημα δεν χρειάζεται πια το Λανς. Και το άλλο του σύστημα καταρρέει. Τον γδύνουν από κάθε τίτλο, τον μηνύουν για ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, βγαίνουν στη φόρα οι χειρότερες ιστορίες για τον χαρακτήρα του.

Το σύστημα των περιοδικών, όπως το είχα μάθει και όπου είχα διαλέξει να αφοσιωθώ έχει επίσης καταρρεύσει, με την οικονομική κρίση να τού έχει αφαιρέσει τον πιο σημαντικό έσοδο: τη διαφήμιση. Το εγκαταλείπω, αναζητώντας νέα αρχή. Νιώθω κι εγώ γυμνός, αλλά στον παραπάνω χρόνο που προκύπτει, αρχίζω να βάζω στη ζωή μου ξανά τον αθλητισμό. Πριν φύγω, γράφω 1500 λέξεις ακόμη για τον Λανς στο Κ.

«Θα λυτρωθεί ποτέ;» (Περιοδικό Texas Monthly, Μάρτιος 2013)

Με την περίφημη συνέντευξη στην Όπρα, ο Λανς ξεκινά μια εκστρατεία εξιλέωσης. Στην αρχή μοιάζει με ένα ακόμη από τα χειραγωγικά του κόλπα. Αλλά σιγά σιγά ξαναχτίζει ένα νέο σύστημα, πιο ευγενικό, πιο διακριτικό, πιο ξέγνοιαστο. Η καινούργια του σταυροφορία είναι κόντρα στα φαντάσματα που ο ίδιος δημιούργησε την περασμένη δεκαετία. Σύμμαχός του είναι πάλι το ποδήλατό του. Όμως πια δεν το καβαλά για να κερδίσει αγώνες, αλλά την ελευθερία από τους δαίμονές του.

Κάπου εκεί το ξεκινάω κι εγώ. Το ποδήλατο. Πρώτο δικό μου, ένα από τα τελευταία δικά του. Στο μάρκετινγκ πια, μακριά από τα αγαπημένα μου περιοδικά (με εξαίρεση λίγα κείμενα, πάντα για το Κ -ένα από αυτά για το Λανς και την Όπρα), με λίγο περισσότερο χρόνο και σίγουρα περισσότερη θέληση για προσωπική ζωή. Ξαναγίνομαι αθλητής -και αργότερα πρωταθλητής. Το πρώτο μου εξώφυλλο, ο Λανς, με οδηγεί χωρίς να το ξέρει.

Στα 47 μου πια, δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν πραγματικά τέλεια role models. Ακόμη κι αν υπάρχουν, για τη δική μου έμπνευση θα προτιμήσω έναν αποδιοπομπαίο τράγο, έναν ξεπεσμένο άγγελο… Μια περιπέτεια με την υγεία μου, πέρσι τέτοια εποχή (μάντεψε: έφταιγε το ποδήλατο -αφού είχα μια άσχημη πτώση σε αγώνα) μού ξαναφέρνει στο μυαλό το Λανς. Όπως εκείνος όχι μόνο νίκησε τον καρκίνο, αλλά επέστρεψε και καλύτερος, έτσι κι εγώ όχι μόνο θα ξαναπερπατήσω, αλλά θα ξαναρχίσω αθλητισμό και 12 μήνες μετά θα έχω επιστρέψει κανονικά στις προηγούμενες επιδόσεις μου. 

…κι ένα podcast

Ο Γύρος Γαλλίας 2022 έχει μόλις τελειώσει και τον έχω απολαύσει για μία ακόμη χρονιά χάρη στο Λανς και το podcast του, The Move. Μαζί μου, εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη φίλοι του αθλητισμού. 9 χρόνια από τότε που είπε την πρώτη του συγγνώμη, ο Λανς Άρμστρονγκ είναι πιο αποδεκτός -και πιο διασκεδαστικός κα προσιτός- από ποτέ. Είναι ένας από εμάς. Όσοι τον μισούσαν έχουν πια μαλακώσει και το να επιστρέψει στο Γύρο Γαλλίας (ως σχολιαστής αγώνα, ας πούμε) δεν είναι πια ένα απίθανο σενάριο.

Ο υπεραθλητής που νίκησε τον καρκίνο, επτά φορές τον Γύρο Γαλλίας, τον πιο σκοτεινό εαυτό του και κέρδισε την εκτίμηση όλων μας. (Και θα κέρδιζε ένα τέταρτο αφιέρωμα στα 19 χρόνια του Κ, αν είχα φροντίσει να συνεννοηθώ σωστά).

To παραπάνω κείμενο γράφτηκε με αφορμή τα 1.000 τεύχη του Κ. Αλλά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ στο περιοδικό, επειδή ήταν εκτός brief (δεν συνεννοήθηκα σωστά και όταν το έγραψα, δεν υπήρχε χρόνος για να το διορθώσω). Οπότε, με κάποιες μικρές αλλαγές, μπαίνει σήμερα -19 χρόνια από εκείνο το εξώφυλλο- εδώ που τού ταιριάζει ίσως κάπως καλύτερα. Για την ιστορία, παρακάτω θα βρεις σκαναρισμένο το αφιέρωμα στο Λανς, στο τεύχος 10 του Κ. Αποτελεί ακόμη και σήμερα την καλύτερη εισαγωγή στο Γύρο της Γαλλίας και την ποδηλασία δρόμου:

(Κλικ για μεγέθυνση:)