Πιο βαθιά μεσ’ στα σκατά
Ο Έλληνας, αυτός ο σιχαμένος.
Δύο μήνες. 60 μέρες – 60 σκαλοπάτια προς τα κάτω. Πιο βαθιά μέσα στο πηγάδι της σιχαμένης φάρας που είναι ο Έλληνας, ο πρόθυμος τιμητής των πάντων, ο ενθουσιώδης μισάνθρωπος, ο ευέξαπτος μπροστά σε κάθε αντίλογο.
Από το πρώτο -εκείνο το σοκαριστικό- βίντεο, σε κάθε εξέλιξη στην υπόθεση, σε κάθε μαρτυρία που άλλαζε τις αρχικές εκτιμήσεις, σε κάθε δηλώση αυτόπτη μάρτυρα, σε κάθε αποτύπωμα που έλειπε από το μαχαίρι, μέχρι το τελικό πόρισμα της ιατροδικαστικής υπηρεσίας σήμερα, όλα τους ήταν μια απόδειξη ότι μπορούμε να χωθούμε ακόμη πιο βαθιά μέσα στα σκατά. Σε αυτό είμαστε πραγματικά σπουδαίοι ως Έλληνες. Κανείς δεν μας ξεπερνά.
Ακόμη και σήμερα, όποιος αντέχει πια να διαβάζει τα σχόλια των γύρω του κάτω από κάθε δημοσίευμα σχετικά με τον τραγικό θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, βρίσκει την ίδια προθυμία δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων.
Ακόμη και σήμερα, όποιος αντέχει πια να διαβάζει τα σχόλια των γύρω του κάτω από κάθε δημοσίευμα σχετικά με τον τραγικό θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, βρίσκει την ίδια προθυμία δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων, την ίδια “ανάγκη” εξόντωσης του διαφορετικού, μέχρι και την ίδια αποδοχή της αυτοδικίας (ενός από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα μιας κοινωνίας αναρχίας και τρόμου, δηλαδή), όπως την πρώτη μέρα, όταν κυκλοφόρησε εκείνη η είδηση που έλεγε: “Απόπειρα ληστείας σε κοσμηματοπωλείο με θανάσιμο τραυματισμό του δράστη”.
