Blogovision 2021: 01. Wolf Alice – Blue Weekend
Ξέδινε στο τελευταίο anthem. Στην επόμενη μπαλάντα κατέρρεε στον καναπέ. Ονειρευόταν μελλοντικές περιπέτειες. Ίσως επειδή μούλιαζε σε καθησυχαστικά πρωτόγνωρη σταθερότητα.
Ξέδινε στο τελευταίο anthem. Στην επόμενη μπαλάντα κατέρρεε στον καναπέ. Ονειρευόταν μελλοντικές περιπέτειες. Ίσως επειδή μούλιαζε σε καθησυχαστικά πρωτόγνωρη σταθερότητα.
Οι λίστες ατελείωτες. Οι επιλογές περιορισμένες. Οι αποφάσεις αναποφάσιστες. Εννιά περάσματα του ποταμού, εννιά παραλίγο, εννιά "θα μπορούσε", "ίσως αν".
Λίγα δευτερόλεπτα σιγής κάτω απ' το άγαλμα του Τζιορντάνο Μπρούνο. Και πίσω στη συζήτηση περί γκέι έρωτα, μασουλώντας εβραϊκή μπάμπκα.
Γύρισα στην Αραβία. Επέστρεψα στη Ρώμη. Συνέχισα στην αγκαλιά της. Ρούφηξα τον έρημο, βούτηξα στην Τρέβι, έκλεισα τα μάτια, κοιμήθηκα.
Κυνήγησε πάπιες με ένα καλάμι, σφυρίζοντας σκοπό ακουιτάνικο. Ξεπάγιασε ξυπόλητη, περνώντας το ρέμα. Όταν έφτασε στο χωριό, καιγόταν μια μάγισσα.
Στον DJ που φώναζαν Μπίλη άρεσε να βαράει μια καμπάνα όποτε έβαζε Gloria Gaynor. Τα πάρτι του μύριζαν αγώνες μποξ.
"Ο Θεός θα μας σώσει" ψιθύρισε φοβισμένα. "Ίσως", του απάντησε. "Για σιγουριά πάντως, βάπτισα μαχαίρια στη ρεματιά που παίζαμε παιδιά".
Η συστολή της σήμαινε περιορισμένο λεξιλόγιο. Οι περισσότερες προτάσεις, μονολεκτικές: "Ναι", "Θέλω", "Μπίρα;". Τα "Μη" της ήταν που τον ερέθιζαν.
Τα χειρότερα ταξίδια ήταν όταν μαζευόμασταν μεγάλες παρέες. Όσο λιγότεροι, τόσο καλύτερα. Κάποτε άφησα πίσω τον εαυτό μου -πέρασα τέλεια.
Σκόνταψε στα τριών ημερών γένια. Κρύφτηκε πίσω από άσπρες τρίχες στο πηγούνι. Χρησιμοποίησε τελικά τις ρυτίδες του για να αποδράσει.