#18 by Homo Ludens: The Twilight Sad – Nobody Wants To Be Here And Nobody Wants To Leave
Με το θλιμμένο βλέμμα της Νόρας Βαλσάμη.
#18
The Twilight Sad
Nobody Wants To Be Here And Nobody Wants To Leave
ΓΙΑΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΕΙΚΟΣΑΔΑΣ;
Γιατί κανείς δεν μπορεί να χειριστεί τη θλίψη καλλίτερα από τους Twilight Sad. Χωρίς να γίνονται καρικατούρες, χωρίς να κουράζουν, χωρίς να ψάχνουν και εύκολες λύσεις, συνεχίζουν να βγάζουν το ίδιο δυνατά άλμπουμ όπως όταν μας πρωτοσυστήθηκαν.
ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΤΟ 18;
Γιατί δεν αντέχω άλλο πόνο, θλίψη, δάκρυα. Τα τελευταία τρία χρόνια προσπαθώ να τα βλέπω όλα όσο πιο θετικά γίνεται και προκρίνω άλλες παραστάσεις για να χαρίζω τον περισσότερο χρόνο μου.
ΑΝ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ;
Θα ήταν η Νόρα Βαλσάμη. Ερωτεύσιμη από το πρώτο δευτερόλεπτο, σε βαθμό που θα με έκανε να μην πολυπροσέχω τι μου λέει, τι της συμβαίνει, τι θέλει από μένα. Θα χανόμουν στα μάτια της χωρίς νόημα για το μισό της ταινίας. Κι όταν κάποια στιγμή θα συνειδητοποιούσα ότι το βλέμμα της παραείναι θλιμμένο για να το διορθώσω, θα αρνιόμουν να γίνω κομμάτι του καταθλιπτικού της κενού, θα της έδινα ένα φιλί στις γυμνές γάμπες, όπως θα αποδρούσαν από το σεντόνι ένα φθινοπωρινό χάραμα με βροχή, και θα έκλεινα πίσω την πόρτα χωρίς εξηγήσεις, με την εικόνα της να με κυνηγάει πάντα σαν το κορίτσι που δεν κατάφερα να κάνω ποτέ δικό μου.
