Είναι μοναδικό χάρισμα να κάνεις τους ανθρώπους να βλέπουν τη θλίψη τους σαν ευλογία και για όσους πιστεύουν ότι το προηγούμενο τσιτάτο είναι μόνο τραγούδι της Lykke Li, μάλλον δεν έχουν ακούσει κανένα από τα οκτώ album των Beach House, της μόνης μπάντας στον κόσμο που θα μπορούσε να προκαλέσει δάκρυα καθώς τραγουδά της λέξη Superstar. Τα γνωστά ευδαιμονικά ηχητικά τοπία που μπλέκουν νωχελικές κιθάρες, ράθυμα drums και πολλά μπλιμπλίκια (με ψυχή) επιστρέφουν, γιατί οι Beach House είναι τόσο απαραίτητοι στη ζωή (μου) όσο η θλίψη για να επιβεβαιώσουμε την ίδια μας την ύπαρξη.Το όγδοο album των dream pop αστέρων δεν είναι το καλύτερο τους, αλλά αυτό είναι μια de facto άδικη σύγκριση, γιατί ακόμα το χειρότερο σουβλάκι παραμένει σουβλάκι και σίγουρα καλύτερο από τα βραστά κολοκυθάκια. Μια ιστορία που ολοκληρώνεται σε τέσσερις σκηνές, το Once Twice Melody είναι ένας δίσκος μελωδικός, ατμοσφαιρικός, ιδανικός για να ακούσεις σε ένα όμορφο τριπάρισμα, ή απλά όταν είσαι στο μεταίχμιο να δακρύσεις, αλλά πνίγεις την ορμή αυτή κρατώντας μέσα σου κάθε συναίσθημα, μια κατάσταση που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν απλά “είμαι ξύπνιος”.