Καλοκαίρι για πάντα

Το 2015 θα είναι από τις χρονιές που θα γεμίζουν με φανταστικές αναμνήσεις στο μέλλον τα κενά που θα χρειάζομαι την αναπόληση για να με συνεφέρει. Παίρνει έξτρα credits γιατί οι στιγμές που θα γίνουν αναμνήσεις ήρθαν σε μια περίοδο που όλο το σύμπαν τριγύρω μου επέμενε να τα κάνει μπουρδέλο. Δεν ξέρω για σας, αλλά για μένα το πόσο κατά διαόλου πάει η χώρα είναι ένα από τα θέματα που με απασχολούν -δεν πάω να ψηφίσω π.χ. Χρυσή Αυγή για να τους ρίξει κανα μπουκετάκι, ούτε ΣΥΡΙΖΑ, γιατί “όλα πουτάνα”. Ας πούμε ότι έχω πολιτική κλίση και και ας πούμε ότι τείνει περισσότερο προς τη λέξη “νεοφιλελευθερισμός”, που ένα ποσοστό κοντά στο 98% των Ελλήνων έχει φτάσει να μισεί σε βαθμό μεγαλύτερο της λέξης “ναζισμός”, ας πούμε, που φαίνεται να ελκύει πολύ μεγαλύτερες μάζες.

Αλλά μην βγαίνουμε εκτός κουβέντας. Παρά τις αντιξοότητες, λοιπόν, το 2015 το πέρασα καλά, γιατί δεν χρειάζονται λεφτά για να περάσεις καλά, χρειάζεται μόνο μια απόφαση και η κατάλληλη διάθεση. Και να ψάχνεις πολύ, να ξέρεις πού ψάχνεις και να αρπάζεις την ευκαιρία. Και να είσαι και λίγο κωλόφαρδος. Όλη η φετινή μου Blogovision ήταν μια παρουσίαση, μια ανθολόγηση τέτοιων στιγμών. Κάπως έτσι, λοιπόν, σκάμε δεκεμβριάτικα στη Σαντορίνη, με σχεδόν μηδενικό κόστος και μιλάμε είναι θεϊκά, κάνει 20τόσους βαθμούς κελσίου και είναι σαν καλοκαίρι, μόνο που είναι καλύτερα από το καλοκαίρι γιατί έχουμε όλο το νησί δικό μας και δεν το μοιραζόμαστε με εκατομμύρια λυσσασμένων ζευγαριών, με ορδές μελλόνυμφων Ασιατών ή με πιωμένους έφηβους που κυνηγάνε ξανθές τουρίστριες. Η φάση είναι σχεδόν Summer Lovers, που ώρες ώρες μου μοιάζει σαν η καλύτερη ταινία των `80s, απλά εμείς δεν καταφέρνουμε να το κάνουμε τρίο. Εκτός αν υπολογίσουμε και τη Du Blonde που μας κυνηγάει από πίσω γυμνή στο εξώφυλλο του Welcome Back To Milk που ακούμε όλη την ώρα -αλλά εντάξει, δεν τη λες και Daryl Hannah, να της κάτσουμε.

1. Du Blonde
Welcome Back To Milk

Μου κάνει τόοοοοσο μεγάλη εντύπωση που κανείς άλλος δεν έχει ψηφίσει Du Blonde φέτος. Σε μια χρονιά που όλοι έπαθαν έρωτα με την Courtney Barnett, είναι κάπως περίεργο που δεν έχει εκτιμηθεί καθόλου η Beth Jeans Houghton και η νέα της μουσική περσόνα, που είναι μια Barnett στο πιο δομημένο και -ώρες, ώρες (βλέπε, ή μάλλον άκου Hunter και Hard To Please, στο πιο επικό και μεγαλοπρεπές). Τέλος πάντων, αυτά είναι γούστα. Εγώ διασκέδασα με τη Du Blonde όσο με τίποτε άλλο φέτος. Και, είπαμε, η χρονιά θα μείνει στην ιστορία του Homo Ludens ως σπουδαία και ευτυχής -της αξίζει η μουσική στο Νο.1 να είναι εξωστρεφής και fun, έτσι όπως το πετυχαίνει με τις κιθάρες, τη μανία στα drums και τους "στα μούτρα σου" στίχους η Du Blonde. To 2012 είχα και πάλι ψηφίσει στο Νο.1 ένα άλμπουμ που δεν πήρε ούτε ένα πόντο από όλους τους υπόλοιπους bloggers. Ήταν το "Church Of Rock n' Roll" των Foxy Shazam. Σήμερα το ακούω με την ίδια καύλα με τότε. Η αποθέωση του θα χορεύω στην πίστα με το κοντό μου σορτσάκι και γυμνός από πάνω μέχρι το πρωί και στ` αρχίδια μου όλα. Φέτος τη σκυτάλη παίρνει η Du Blonde και ο χορός συνεχίζεται -στην ίδια πίστα, στη Σαντορίνη των `80s.

H τελική λίστα:

01. Du Blonde
02. Sufjan Stevens
03. Susanne Sundfor
04. Chelsea Wolfe
05. The Dead Weather
06. Gaz Coombes
07. Mini Mansions
08. Braids
09. Florence + The Machine
10. Waxahatchee
11. Jason Isbell
12. U.S. Girls
13. Torres
14. Myrkur
15. Bjork
16. Son Lux
17. Wolf Alice
18. Ane Brun
19. Gengahr
20. Chvrches
21-40. Τα “παραλίγο”

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΩΣ ΤΩΡΑ

ΤΑ TOP 20 ΤΟΥ ΠΠC!