Προδοσία;

Στη χώρα της βαθιάς έλλειψης παιδείας, στη χώρα με την τόση Ιστορία, που ούτε το ένα χιλιοστό της δεν συγκράτησε ή δεν κατάλαβε ποτέ ο λαός της που επέλεξε να παραμείνει για πάντα αμόρφωτος, στη χώρα της γρήγορης αντίδρασης στα πάντα και της ανυπαρξίας διάθεσης για διάλογο ή έστω προσπάθεια κατανόησης του τι ακριβώς λένε και γιατί το λένε οι άλλοι, είναι λογικό από χθες το βράδυ να έχει απλωθεί η συνήθης μπόχα υπέρμετρης ανοησίας, την οποία λατρεύουν οι εθνικιστές κι οι τυχοδιώκτες που χρόνια τώρα ευημερούν εκεί, αφού βρίσκουν τόσα πολλά πρόθυμα θύματα.

Η λέξη “προδοσία” ήδη γίνεται η νέα αγαπημένη καραμέλα και βαριά οργή γεμίζει όσους θα ήθελαν να ζουν σε μια εποχή που τα προβλήματα λύνονται με ένα κράνος με λοφίο, μια πανοπλία, ένα δόρυ και ένα άλογο. Φαντάζομαι ότι είναι ήδη έτοιμοι να το καβαλήσουν και, αφού εξολοθρεύσουν τους ψευτομακεδόνες του Βορρά, να συνεχίσουν ως τη Βάρνα και την Κοστάντζα, να μπουν και λίγο στη σύγχρονη Μολδαβία, ή να πάνε ανατολικά και να θερίσουν τους πάντες μέχρι τη λίμνη Βαν, ή δυτικά, να πάρουν πίσω το Πρίντεζι και το Ρέτζιο ντι Καλάμπρια.

Ή μάλλον, γιατί να είμαστε τόσο συντηρητικοί και να απαιτήσουμε απλώς επιστροφή των συνόρων του καιρού του Βουλγαροκτόνου; Αφού η Μακεδονία είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ίσως να πρέπει να φτάσουμε ως την Αλεξάνδρεια, τη Βαγδάτη, την Τεχεράνη, το Καράτσι και την Καμπούλ.

Η πλάκα είναι ότι η μοναδική σοβαρή επιτυχία αυτής της κυβέρνησης, της πιο άχρηστης κυβέρνησης που πέρασε ποτέ από αυτή τη χώρα, ίσως να οδηγήσει και στο άδοξο κι απότομο τέλος της, αυτό που όλος ο υπόλοιπος παραλογισμός της θητείας της ως τώρα ούτε καν το υπονόησε.