Top 20 albums που έμειναν εκτός του Top 20 μου

Tο 2015 ήταν μια ωραία χρονιά για τη μουσική. Αφάνταστα πλούσια και πληθωρική. Ίσως χωρίς τα μεγάλα albums, αυτά που θα συζητάμε (και θα ακούμε) για χρόνια, αλλά κι αυτό δεν είναι τόσο κακό. Η απουσία τους έδωσε χώρο για ανάσες σε μια καινούργια φουρνιά μουσικών από τους οποίους αύριο – μεθαύριο θα απολαύσουμε αριστουργήματα και άφησε στα αυτιά μας χώρο για εξερευνήσεις σε νέους κόσμους που πέρσι ή πρόπερσι μας φαίνονταν πολύ μακρινοί. Προσωπικά, έμεινα κάπως μακριά από τη  μουσική επικαιρότητα από τις αρχές της άνοιξης ως τις αρχές του φθινοπώρου, λόγω φόρτου εργασίας, οπότε έτρεξα πολύ το τελευταίο δίμηνο για να καλύψω το χαμένο έδαφος και σίγουρα έχω χάσει κάποιες δυνατές υποψηφιότητες. Και πάλι, όμως, κατάφερα να βρεθώ στη δύσκολη θέση να πρέπει να διαλέξω 20 από περίπου 40 (σχεδόν) ισάξια άλμπουμ.

 Κατάφερα να βρεθώ στη δύσκολη θέση να πρέπει να διαλέξω 20 από περίπου 40 (σχεδόν) ισάξια άλμπουμ.

Αυτά που ακολουθούν είναι τα Top 20 από τα δεκάδες που άκουσα το 2015, αλλά δεν κατάφεραν να μπουν στην τελική μου εικοσάδα. Τα θεωρώ ίσης αξίας με αυτά που θα αρχίσω να ψηφίζω από αύριο, τουλάχιστον με όσα γεμίζουν τις θέσεις 20 ως 7 -τη διαφορά στο ποια έμειναν απέξω, να στριμωχτούν στο σημερινό post, και ποια θα τύχουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και προβολής από αυτό εδώ το site την έκαναν περισσότερο οι εικόνες της χρονιάς που με συνδέουν με αυτά που συνεχίζουν (ένας απογευματινός περίπατος στην παραλία του Τελ Αβίβ με τους μαθητές να τρέχουν με το που χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι να πάρουν τις σανίδες τους και να μπουν στο νερό, το πιο μεγάλο κύμα που πήρα στο Ταγκχαζούτ με τις καμήλες να με χαζεύουν βαριεστημένα, το ταξίδι στο κέντρο της Γης μέσα από τα μεταλλεία της Σερίφου, ο τερματισμός στο αρχαίο στάδιο της Επιδαύρου στην πιο επική ποδηλατική μου περιπέτεια ως τώρα και διάφορα τέτοια) παρά η μουσική τους ποιότητα.

Ακολουθούν τα Νο.21-40 μου για το 2015, με αλφαβητική σειρά: