01.09.2019, Πόζναν. Τελικός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος UCI Gran Fondo

Τώρα που η 20ήμερη περιπέτεια #RoadToPoznan (& back) έχει πια ολοκληρωθεί, ορίστε κι φωτογραφία που τη συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο. Τραβηγμένη λίγο πριν τον τερματισμό του αγώνα αντοχής των 150 χιλιομέτρων. Με το τιμόνι σπασμένο, να κρέμεται προς τα αριστερά, τη στάση του σώματος να δηλώνει κούραση από την προσπάθεια και απογοήτευση από την ατυχία, και το πρόσωπο να λέει με πείσμα «όμως θα φτάσω στον τερματισμό».

Ήταν ένας εξαιρετικός αγώνας για μένα, για 135 χιλιόμετρα. Ήμουν εκεί που έπρεπε για να πετύχω το στόχο μου (μια θέση στην 100άδα, ανάμεσα σε 200 συμμετέχοντες). Αλλά ξαφνικά, ένα λάθος αντιπάλου έφερε καμιά δεκαριά ποδηλάτες μπουλούκι ο ένας πάνω από τον άλλον (κι όλοι από πάνω του), με το ποδήλατό μου να παθαίνει αρκετές ζημιές ώστε να αναγκαστώ να αφήσω το υπόλοιπο γκρουπ και να συνεχίσω μόνος για τα επόμενα 15 χιλιόμετρα. Ευτυχώς, η υπερπροσπάθεια ως εκεί σήμαινε ότι δεν με πρόλαβε ποτέ το επόμενο γκρουπ (τερμάτισα 129ος τελικά).

Ήταν μια #DontCrackUnderPressure στιγμή -ο ορισμός της- που ταίριαξε απόλυτα με το moto της TAG Heuer, η οποία με υποστήριξε στην προσπάθεια αυτή και της οποίας το λογότυπο φέρει η στολή που σχεδιάσαμε με την owayo.#DontCrackUnderPressure ήταν όλο το road trip μέχρι την Πολωνία και πίσω, από την οργάνωση ως την πραγματοποίησή του. Μια αξέχαστη περιπέτεια που γέννησε μπόλικο υλικό για να σας ζαλίσω με δεκάδες ακόμη παραληρηματικά posts. Το νου σας.