#12 by Homo Ludens: Ray LaMontagne – Supernova

#12
Ray LaMontagne
Supernova

ΓΙΑΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΕΙΚΟΣΑΔΑΣ;

Γιατί η μοναδική του ικανότητα να μετατρέπει σε πετούμενο οποιαδήποτε σύνθεσή του, σε κάτι που δεν το ακούς, αλλά το νιώθεις να κινείται στον αέρα από πάνω σου, πανάλαφρο -όσο λαβυρινθώδες κι αν είναι κάποιες φορές στη σύλληψή του- κάνει εδώ ένα πέρασμα από την ηλεκτρική country της δεκαετίας του ’70 και το μπέρδεμα είναι εξωτικό, σχεδόν εθιστικό.

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΤΟ 12;

Γιατί κάθε φορά κάτι λείπει στον Ray LaMontagne. Κάτι που θα τον στείλει στο επόμενο επίπεδο. Ίσως το πιο σπουδαίο του χαρακτηριστικό, αυτή η ελαφρότητα που τον κάνει άπιαστο πουλί στον αέρα, να του στερεί και το βάρος που χρειάζεται για να κάνει αισθητό το επόμενό του βήμα. Υπέροχη μουσική για soundtrack, όχι όμως για να μπει και να κουρνιάσει μέσα σου.

ΑΝ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ;

Θα ήταν η Tanya Roberts. Εννοείται ότι το σκηνικό θα ήταν εξωτικό και η ταινία b-movιά ολκής. Εννοείται ότι θα τριγυρνούσε με το μπικίνι από την αρχή μέχρι το τέλος. Εννοείται ότι θα κυριαρχούσε -θα γέμιζε την οθόνη. Σε κάθε ευκαιρία. Θα έπαιζα τον κακό, θα την κυνηγούσα κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Θα ήθελα να την παγιδεύσω -αλλά πάντα θα γλίτωνε. Και όσο κοντά θα έφτανα κάθε φορά να την αρπάξω, τόσο θα αυξανόταν η ηδονή. Σε βαθμό που το κυνηγητό θα γινόταν αυτοσκοπός. Και θα είχαμε part II και part III. Μέχρι που θα τη βαριόμουν και θα αλλάζαμε πρωταγωνίστρια.