web analytics
Γιατί το It είναι μια ταινία που θα βλέπω ξανά και ξανά

Γιατί το It είναι μια ταινία που θα βλέπω ξανά και ξανά

Μια ταινία περισσότερο coming of age, παρά τρόμου, που τιμά όσο καμία προκάτοχός της την ουσία του έργου του Stephen King.

Η μαγεία στη λογοτεχνία του Stephen King δεν είναι τόσο ο τρόμος. Είναι οι χαρακτήρες που βιώνουν τον τρόμο. Η κάθε λεπτομέρεια για την καθημερινή τους ζωή, από το τι αφίσα έχουν στον τοίχο τους μέχρι τα πόσα σπυράκια φουσκώνουν στη μούρη τους ή αν προτιμούν να κοιμούνται ανάσκελα ή μπρούμυτα. Οι καλύτεροί τους φίλοι και γιατί είναι φίλοι τους. Οι συνάδελφοι, οι δάσκαλοι στο σχολείο, τα κατοικίδιάτους.

Η μαγεία στη λογοτεχνία του King είναι ότι σε κάνει να τρομάζεις επειδή ο κάθε ηρωάς του θα μπορούσε να είσαι εσύ.

Έχουν βγει πολλές εξαιρετικές ταινίες από βιβλία του King, αλλά συνήθως είναι αυτές που δεν βασίζονται στις horror νουβέλες του. To Shawshank Redemption, το Green Mile ή το Stand By Me είναι τα καλύτερα παραδείγματα. Χρειάστηκε το μέγεθος ενός Stanley Kubrick ή ενός Brian De Palma για να δούμε σπουδαία ταινία τρόμου που βασίστηκε σε βιβλίο του King. Οι υπόλοιπες ήταν μια απογοήτευση. Πολύ κατώτερες των βιβλίων.

Μέχρι που ήρθε το It. Ο Andy Muschietti είναι ένας άγνωστος Αργεντινός σκηνοθέτης. Ταινιών τρόμου. Τα πάντα θα μπορούσαν να είχαν πάει στραβά. Αλλά τίποτε δεν πάει στραβά στο “It”. Πρόκειται για ένα αριστούργημα. 


Κατά την ταπεινή μου άποψη, για δύο λόγους, που στην ουσία είναι ένας:
α. Η ταινία είναι crossover μεταξύ δύο ειδών: των ταινιών τρόμου και των “coming of age” movies.
β. Ο Muschietti δεν έφτιαξε μια ταινία με σκοπό να μας τρομάξει. Έφτιαξε μια ταινία που τίμησε τη δουλειά του King, με χαρακτήρες που χαρίζουν περιθώρια ταύτισης σε κάθε θεατή. Το ότι αυτοί οι χαρακτήρες είμαστε εμείς, στην Α’ Γυμνασίου, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, κάνει το σύνολο ακόμη καλύτερο. 

 Ο Muschietti δεν έφτιαξε μια ταινία με σκοπό να μας τρομάξει. Έφτιαξε μια ταινία που τίμησε τη δουλειά του King, με χαρακτήρες που χαρίζουν περιθώρια ταύτισης σε κάθε θεατή.

Για κάθε υπόνομο που εξερευνήσαμε χεσμένοι από το φόβο από τα τέρατα που ίσως κρύβονταν στα σωθικά του…
Για κάθε εγκαταλελειμένο σπίτι που επισκεφτήκαμε, λίγο βιαστικά, σε μια δειλή προσπάθεια να πείσουμε τους γύρω μας ότι δεν πιστεύουμε στα φαντάσματα…
Για κάθε φιλί που τελικά δώσαμε στο κορίτσι που μας άρεσε, παγωμένοι από τον τρόμο μη φάμε χυλόπιτα ή, ακόμη χειρότερα, μη μας κάνει ρόμπα σε όλο το σχολείο…

…για όλα αυτά, και πολλά περισσότερα, το It θα μπει σε περίοπτη θέση στη λίστα των ταινιών “που δεν χορταίνουμε να βλέπουμε ξανά και ξανά”, δίπλα στο πρώτο και το τρίτο Indiana Jones, στο Top Gun, στο Jaws, το Back To The Future και, βέβαια, το Stand by Me και το Shawshank Redemption.