Καρτ ποστάλ από το 2016: #20. Megadeth – Dystopia, από τη Fujairah

Στο νούμερο 20 του Homo Ludens για την Blogovision 2016,
οι Megadeth και η Fujairah

Το άλμπουμ:
Megadeth – Dystopia

Κι ενώ όλοι γράψαμε το όνομά μας με γραμματοσειρά Metallica και κάναμε share το βίντεο που τραγουδούσαν “Enter Sandman” με μελόντικες παρέα με τους Roots και τον Jimmy Fallon, χάσαμε τον πραγματικό λόγο για να επιστρέψουμε στην ακρόαση του παλιού, καλού, αυθεντικού thrash metal μέσα στο 2016. Megadeth και Metallica πάνε παρέα ακόμη από τότε που ήταν ακόμη παιδάκια (ας μην μπω σε λεπτομέρειες τώρα, αλλά για όποιον δεν ξέρει την ιστορία, ας πούμε ότι ο Mustaine ήταν κάποτε μέλος των Metallica και δεν θα σταματήσει να βγάζει άλμπουμ αν οι Hetfield και Ulrich δεν πάρουν την απόφαση να διαλύσουν πρώτοι το δικό τους μαγαζί) και φέτος ήταν μια χρονιά που αμφότεροι κυκλοφόρησαν σπουδαίες δουλειές. Ένα κλικ πιο πάνω, ως συνήθως, ήταν οι Megadeth που κατάφεραν να τρυπώσουν στην τελευταία θέση της εικοσάδας μου, αφήνοντας στην άτυπη 21η θέση τους μεγάλους τους αντίζηλους. Ελπίζω κάποια μέρα ο Dave Mustaine να με ευχαριστήσει για τη μικρή αυτή νίκη.

 Ελπίζω κάποια μέρα ο Dave Mustaine να με ευχαριστήσει για τη μικρή αυτή νίκη.

Δεν θα είναι το μοναδικό metal άλμπουμ στη φετινή μου λίστα. Ούτε, βέβαια, το μοναδικό άλμπουμ από καλλιτέχνη που άκουγα και όταν ήμουν 12 ετών. Βασικά η φετινή μου 20άδα απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από παππούδες. Συγγνώμη γι` αυτό, αλλά ήταν μια χρονιά που εξερεύνησα πολύ λίγο τους καλλιτέχνες του αύριο και πρόλαβα μόνο να ακούσω τι είχαν να μου τραγουδήσουν οι παλιές αγάπες. Κι ο λόγος ήταν αυτός:

Ο Σνούπι κοιμάται στην αγκαλιά του Ινδικού Ωκεανού.

Το ταξίδι:
Fujairah, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (Μάιος 2016)

Η Fujairah, ή Fujeirah ή Fujeira, η Φουτζέιρα, τέλος πάντων, δεν έχει καμία σχέση με τη Φουρέιρα, αν και οι Εμιράτοι της δείχνουν μια ανάλογη, αλλόκοτη, ανάλαφρη αγάπη. Είναι ένα από τα επτά εμιράτα που απαρτίζουν το κράτος των ΗΑΕ και το μόνο που δεν πατάει καθόλου Περσικό Κόλπο. Δεν τη χάλασε, γιατί έχει τον Ινδικό Ωκεανό, που είναι απείρως πιο ωραία θάλασσα. Όλοι οι Εμιράτοι τη θεωρούν τουριστικό θέρετρο και αυτό είναι κάπως αστείο για κάποιον που έρχεται από την Ελλάδα ή για κάποιον που ζει στο Ντουμπάι με τα χιλιάδες ξενοδοχεία. Ας χρησιμοποιήσουμε καλύτερο τον όρο “παραθεριστικό” και ας τη συγκρίνουμε με το δικό μας Ξυλόκαστρο ή  την Παραλία Πλαταμώνα.

 Όταν ζεις στα Εμιράτα και θες να αλλάξεις παραστάσεις, είναι ένα δίωρο ταξιδάκι που αξίζει να κάνεις, έστω για να καταλάβεις ότι είσαι ακόμη στην αραβική χερσόνησο και υπάρχουν γυναίκες που φοράνε niqab.

Τέλος πάντων, υπάρχει ένα σημείο, που το λένε χαϊδευτικά Snoopy Island, γιατί αυτός ο βράχος μοιάζει με το Σνούπι ξαπλωμένο ανάσκελα, που έχει μια κάποια ομορφιά και προσφέρεται για snorkelling. Από τα πολλά και διάφορα μέρη στα οποία πήγα για πρώτη φορά φέτος, ήταν το πιο αδιάφορο, αλλά -αντικειμενικά- όταν ζεις στα Εμιράτα και θες να αλλάξεις παραστάσεις, είναι ένα δίωρο ταξιδάκι που αξίζει να κάνεις, έστω για να καταλάβεις ότι είσαι ακόμη στην αραβική χερσόνησο και υπάρχουν γυναίκες που φοράνε niqab και κυκλοφορούν τρεις – τέσσερις μαζί, γιατί είναι παντρεμένες με τον ίδιο άντρα και κάνουν παρέα μεταξύ τους και ότι, τέλος πάντων, άλλο πράγμα το Ντουμπάι και το Άμπου Ντάμπι, άλλο πράγμα η φτωχολογιά. 

Το 2016 αποφάσισα να κάνω sabbatical και να ταξιδέψω πολύ.
Έτσι, μαζί με τη λίστα των 20 αγαπημένων μου άλμπουμ,
ανεβάζω και μια λίστα (αξιολογική)
με 20 καινούργια μέρη
που είδα στις τρεις ηπείρους που βρέθηκα.

Αλλά φέτος είναι και η δέκατη χρονιά που έχουμε Blogovision.
Για μια ματιά σε όσα έχουν συμβεί αυτή τη δεκαετία
συνέχισε παρακάτω, στο κλασικό αφιέρωμα
που έχει μόνιμη, περίοπτη θέση σε αυτό εδώ το site: