Pitchfork Fish: Τα top 10 μας από τη λίστα του Pitchfork με τα 200 καλύτερα τραγούδια των 80s
To δικό μου 5%.
Το Pitchfork δημοσίευσε μια λίστα με τα “καλύτερα τραγούδια των ’80s”, έτσι, χωρίς ιδιαίτερη αφορμή. Το Jumping Fish ζήτησε από εμένα και την υπόλοιπη συντακτική ομάδα να την ξεσκαρτάρουμε και να προσθέσουμε και ένα τραγούδι που έλειπε. Ακολουθεί η επιλογή μου:
Peter Gabriel – “In Your Eyes”
Γιατί το “So” (1986) ήταν το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα με δικά μου λεφτά (τόσο ψαγμένος στα 11 μου) και γιατί υπάρχει αυτή η σκηνή σε μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (εντάξει -κόβω κάτι -των 80s).
U2 – “Sunday Bloody Sunday”
Γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι που με έκανε να αποκτήσω κάποιας μορφής ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στον κόσμο, τι είναι αυτά που μας ενώνουν και μας χωρίζουν και γιατί μάλλον θα έπρεπε να γίνω άθεος.
This Mortal Coil – “Song To the Siren”
Γιατί το ανακάλυψα στα 90s και συνειδητοποίησα ότι τα 80s δεν ήταν μόνο πάρτι και αλητεία στο δρόμο.
Cyndi Lauper – “Girls Just Wanna Have Fun”
Γιατί πάνω απ’ όλα αυτό που είχε σημασία εκείνα τα χρόνια ήταν η καλή ποπ. Και η Cyndi το έκανε καλύτερα ακόμη κι απ’ την Madonna.
Metallica – “Master Of Puppets”
Γιατί αυτή ήταν η καλύτερη δεκαετία στην ιστορία του heavy metal και το Pitchfork δεν το πήρε είδηση, χωρώντας στη λίστα του 2-3 κομμάτια μόνο. Ευτυχώς που θυμήθηκε το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι των Metallica.
De La Soul – “Me, Myself and I”
Γιατί μ’ αυτό ραπάραμε στο σχολείο και νιώθαμε τόσο ψαγμένοι που είχαμε ανακαλύψει κάτι τόσο καινούργιο και κουλ.
New Order – “Bizarre Love Triangle”
Γιατί για πολύ καιρό ήταν η μοναδική επαφή που επέτρεπα στον εαυτό μου με την ηλεκτρονική μουσική –και γιατί το προτιμώ από το “Blue Monday”.
The Smiths – “There’s A Light That Never Goes Out”
Γιατί γράψαμε κι εμείς ποιήματα και ρομαντικά διηγήματα όταν ήμασταν 15.
Michael Jackson – “Billie Jean”
Γιατί θα μπορούσε να μας έχει ζητηθεί να διαλέξουμε 1 και όχι 10 κομμάτια από τα ‘80s και τότε η επιλογή θα ήταν πολύ πιο εύκολη.
Prince – “Purple Rain”
Γιατί ήταν κάτι σαν αποκάλυψη. Κάτι σαν θεία μουσική, φτιαγμένη έξω από τον κόσμο αυτό. Κανονικά θα έπρεπε να το πετάξω εκτός λίστας, γιατί δεν είναι 80s. Δεν μπορεί να μετρηθεί στο χρόνο.
+
Bon Jovi – “Livin’ On A Prayer”
Γιατί δεν υπάρχουν 80s χωρίς pop metal. Και δεν υπάρχει pop metal χωρίς Bon Jovi. Και δεν υπάρχουν Bon Jovi χωρίς «ούα ουαούκου, ούκα ούκα ουαούκου» και την ιστορία του Tommy και της Gina.