Καρτ ποστάλ από το 2016: #11. Alicia Keys – Here, από τη Σαϊγκόν
Η Alicia Keys δηλώνει “Here” κι εγώ προσγειώνομαι στη Σαϊγκόν.
Στο νούμερο 11 του Homo Ludens για την Blogovision 2016,
η Alicia Keys και η πόλη που κάποτε λεγόταν Saigon και τώρα Ho Chi Minh City
Το άλμπουμ:
Alicia Keys – Here
Στην πρώτη Blogovision, το Πο Πο Culture! είχε ψηφίσει Alicia Keys. Είναι απίστευτο, αλλά η Keys, μόλις 35 ετών, βρίσκεται μαζί μας δισκογραφικά από το 2001 και έχει ήδη φτάσει τα 7 άλμπουμ. Κρίμα που η Blogovision δεν είχε ξεκινήσει νωρίτερα, για να αποθέωνα τα δύο πρώτα της και πολυαγαπημένα μου “Songs In A Minor” και “The Diary Of Alicia Keys”.
Εκεί που την έβλεπα να μεγαλώνει και να με αφήνει κάπως αδιάφορο, νά ‘τη φέτος να δηλώσει “εδώ και πάλι” -και έρχεται πια χωρίς make up και χωρίς να τη νοιάζει που δεν έχασε τα κιλά από τη δεύτερη γέννα.
Αλλά εκεί που την έβλεπα να μεγαλώνει και να με αφήνει κάπως αδιάφορο, νά ‘τη φέτος να δηλώσει “εδώ και πάλι” (“Here” είναι κι ο τίτλος του άλμπουμ) -και έρχεται πια χωρίς make up και χωρίς να τη νοιάζει που δεν έχασε τα κιλά από τη δεύτερη γέννα. Κι εγώ, συνεπαρμένος από την όλη ατμόσφαιρα του “Get Down” είχα μεγαλύτερη όρεξη να ακούσω αυτό το “εορταστικό” R&B που γράφει. Άσε που μέσα στο “Here” υπάρχει αυτό εδώ το τραγούδι, που παίζει να είναι το αγαπημένο μου όλης της χρονιάς:
Το ταξίδι:
Ho Chi Minh City, Vietnam (Σεπτέμβριος 2016)
Τα 41α μου πρώτα γενέθλια ήρθαν μια μέρα μετά τα 71α γενέθλια του Βιετνάμ. Και τα γιορτάσαμε μαζί. Εγώ έσβησα ένα κεράκι πάνω σ’ ένα cupcake στην αγορά του Ben Thanh στο Χο Τσι Μινχ Σίτι. Το Βιετνάμ είχε στολίσει την πόλη με σφυροδρέπανα και χρυσά αστέρια σε κόκκινα φόντα. Η εικόνα του μεγάλου πατερούλη -θείου, όπως τον λένε οι ντόπιοι- ήταν εκεί και πριν τον υπόλοιπο διάκοσμο, σε αφίσες, στένσιλ, ρούχα, και θα μείνει για καιρό ακόμη. Εξ άλλου, η πόλη δεν λέγεται πια Σαϊγκόν, αλλά έχει φορέσει το όνομά του.
Η εικόνα του μεγάλου πατερούλη -θείου, όπως τον λένε οι ντόπιοι- ήταν εκεί και πριν τον υπόλοιπο διάκοσμο, σε αφίσες, στένσιλ, ρούχα, και θα μείνει για καιρό ακόμη.
Πήγα με προσδοκίες γαλλικής Ινδοκίνας και απόλαυσα κάποιες (μπορείς να διαβάσεις τον πρόλογό μου για το ταξίδι μου στο Βιετνάμ, με τίτλο “Goodnight Saigon” εδώ, αλλά κυρίως την ιστορία του “L’ Usine” εδώ), αλλά πάνω απ’ όλα θαύμασα μια πολη που εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς κι αφήνει πίσω της φαντάσματα, εφιάλτες και προκαταλήψεις. Το Χο Τσι Μινχ Σίτι είναι το οικονομικό κέντρο του Βιετνάμ, ή Φρανκφούρτη της χώρας κόντρα στο Βερολίνο, που είναι το Ανόι, και προσφέρει άπειρες ευκαιρίες για περιπέτεια, παρ’ ότι δεν έχει τον έντονο χαρακτήρα που έχει η πρωτεύουσα. Είναι ένα από τα τσεκ που ήθελα οπωσδήποτε να βάλω στη λίστα με τα μέρη που πρέπει να επισκεφτώ, και χάρηκα πολύ που το έκανα με αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου. Θα κρατήσω το αδιάκοπο βουητό από τις κόρνες των μοτοσακό, το street food σε κάθε γωνιά της πόλης, τη μπίρα Pasteur Street και τα στενάκια με τους γαλάζιους, φυστικί και ροζ τοίχους για πολύ καιρό κάδρα στον τοίχο της ψυχής μου.
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: 11. Alicia Keys - Here 12. PJ Harvey - The Six Hope Demolition Project 13. Leonard Cohen - You Want It Darker 14. Sia - This Is Acting 15. 65daysofstatic - No Man’s Sky: Music For An Infinite Universe 16. Dream Theater - The Astonishing 17. Damien Jurado - Visions Of Us On The Land 18. The Kills - Ash & Ice 19. Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree 20. Megadeth - Dystopia
Το 2016 αποφάσισα να κάνω sabbatical και να ταξιδέψω πολύ.
Έτσι, μαζί με τη λίστα των 20 αγαπημένων μου άλμπουμ,
ανεβάζω και μια λίστα (αξιολογική)
με 20 καινούργια μέρη
που είδα στις τρεις ηπείρους που βρέθηκα.
Αλλά φέτος είναι και η δέκατη χρονιά που έχουμε Blogovision.
Για μια ματιά σε όσα έχουν συμβεί αυτή τη δεκαετία
συνέχισε παρακάτω, στο κλασικό αφιέρωμα
που έχει μόνιμη, περίοπτη θέση σε αυτό εδώ το site:
