#17 by Homo Ludens: Ben Howard – I Forget Where We Are
Πάνω στο κύμα με την Denise Richards.
#17
Ben Howard
I Forget Where We Are
ΓΙΑΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΕΙΚΟΣΑΔΑΣ;
Γιατί είναι αυτό το είδος ακριβώς της ακουστικής folk που μου είχε λείψει τόσο καιρό και που γουστάρω κάργα, ειδικά από τότε που την εκτόξευσε ο Damien Rice με το “O”.
ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΤΟ 17;
Γιατί, για κακή τύχη του Ben, έβγαλε και ο Damien άλμπουμ φέτος. Και μάλιστα μετά από τόσα χρόνια που ήταν εξαφανισμένος. Δεν χωράει και το αρχέτυπο και ο κλώνος μαζί στα ψηλά.
ΑΝ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ;
Θα ήταν η Denise Richards. Θα έπαιζε τη γκόμενα του σερφά ήρωα που κάνει τους παπάδες στη Zuma του LA. Θα ήταν απλά η ωραία ξανθιά για το μισό της ταινίας, θα καβάλαγε κι η ίδια κανα σανίδι, για να τη χαζεύουμε με το μπικίνι της, κυρτή πάνω στα γόνατα. Αλλά ο χαρακτήρας της θα είχε μέσα μπόλικη οργή και λίγα αστραφτερά χαμόγελα Κάτι θα της έφταιγε, κάτι θα της έλειπε. Κι όταν ο δικός μου ρόλος θα έπαιζε μπουνιές για ένα κύμα με το αγόρι της, θα ήταν η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι της σχέσης τους. Εγώ θα την ήξερα από πιο παλιά, από τα χρόνια των καταχρήσεων, πριν το γυρίσουμε όλοι στην υγιεινή ζωή και στην αδρεναλίνη. Δεν θα έφευγα μαζί της στο τέλος, αλλά θα ζούσαμε μια ωραία παρένθεση, ένα τριήμερο roadrtip στο San Francisco και πίσω, με πολλές στιγμές χαμένες (και ξεχασμένες) από τη ζαλάδα.
