Blogovision 2017: 16. Big Thief – Capacity (από το Μπρούκλιν)
Ιστορίες της Νέας Υόρκης.
Δεν θυμάμαι τι συνέβη πέρσι και, ενώ μού είχε αρέσει τόσο πολύ το “Masterpiece”, το άφησα τελικά εκτός εικοσάδας. Not a big deal, όμως, γιατί φέτος οι Big Thief κυκλοφόρησαν ένα πιο masterpiece κι απ’ το “Masterpiece”, οπότε νά ‘τοι τώρα στο νο. 16 της λίστας του ’17. Το “Capacity” έρχεται εξίσου νυσταλέο και ενδόμυχο με τον προκάτοχό του, αλλά με μια διάθεση κάπως μετανοιωμένη ή εξομολογητική -ας πούμε ότι είναι μισό κλικ πιο σκοτεινό. Η μελαγχολία της φωτογραφίας του εξωφύλλου με τον ανήλικο γονέα (δεν είναι, αλλά μοιάζει. Είναι ο θείος της Adrianne Lenker και αυτή όταν ήταν μωρό και μοιάζουν τόσο πολύ!) λέει πολλά.
Το “Capacity” έρχεται εξίσου νυσταλέο και ενδόμυχο με τον προκάτοχό του, αλλά με μια διάθεση κάπως μετανοιωμένη ή εξομολογητική.
Κι όμως, κάθε φορά που ακούω τη φωνή της Adrianne, νιώθω μια ανεμελιά. Ένα εξάγνισμα. Δεν είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για κόντρα αντίδραση. Στο σινεμά το παθαίνω αυτό με τις ταινίες του Terrence Malick. Τέλος πάντων, πριν αρχίσω να ξεφεύγω, να θυμίσω ότι οι Big Thief είναι μπρουκλινέζικη μπάντα, και να συνοδεύσω το νο. 16 με μια φωτογραφία της αφεντιάς μου από τη γειτονιά τους, αυτό το καλοκαίρι.
Η λίστα μου για το 2017, ως τώρα:
16. Big Thief – Capacity | 17. Robert Plant – Carry Fire | 18. Bjork – Utopia | 19. Feist – Pleasure | 20. Perfume Genius – No Shape
