web analytics

Ο ρόλος του Churchill

«Όσο έστω και ένας Έλληνας φαντάρος παραμένει σε τουρκικά εδάφη, δεν θα έχουμε ποτέ ειρήνη»…

Η απόφαση του Κεμάλ να συνεχίσει τον πόλεμο το 1922 είχε μόνο ένα ρίσκο – κι αυτό μικρό: Την επανέναρξη των εχθροπραξιών από τη Βρετανία, σε μια προσπάθεια του Lloyd George να διασώσει την (εντελώς σαθρή) εξωτερική του πολιτική και μαζί να προστατέψει τους -χαμένους σε ακόμη χειρότερη ασάφεια- Έλληνες.

Όμως ο φόβος των Βρετανών για αστάθεια στην πολύτιμη για τα πετρέλαιά της Μοσούλη ήταν τεράστιος. Ο νέος Υπουργός Εξωτερικών, Winston Churchill, τού έστειλε ένα memorandum ότι έστω και ένας μικρός τουρκικός στρατός στη Μοσούλη θα σήμαινε είτε εκκένωση της περιοχής από τους Βρετανούς, είτε απίστευτα κοστοβόρα ενίσχυσή της με νέα στρατεύματα. Ο Ύπατος Αρμοστής στη Μεσοποταμία, Sir Percy Cox, επέμενε ότι τα σύνορα του Ιράκ πρέπει να παραμείνουν ήσυχα πάση θυσία.

Και ο Συνταγματάρχης Richard Meinertzhagen, επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών στο Κάιρο συνόψισε την κατάσταση κυνικά: «Πρέπει να συμφιλιωθούμε με τους Τούρκους και να εγκαταλείψουμε τη φιλελληνική μας πολιτική. Όσο έστω και ένας Έλληνας φαντάρος παραμένει σε τουρκικά εδάφη, δεν θα έχουμε ποτέ ειρήνη»…