Καρτ ποστάλ από το 2016: #8. The Veils – Total Depravity, από το Dubai
Όπου founding members της Blogovision συναντιούνται για μια μπίρα στο JLT, συζητώντας για το Twin Peaks.
Στο νούμερο 8 του Homo Ludens για την Blogovision 2016,
οι Veils και το καινούργιο του σπίτι
Το άλμπουμ:
The Veils – Total Depravity
Οι Veils βρίσκονται σε πολύ μεγάλη φόρμα. Εδώ θυμίζουν Nick Cave & The Bad Seeds στα καλύτερά τους, αλλά πάντα με τη δική τους, έξτρα αλλόκοτη πινελιά, που έχει κάνει τον David Lynch οπαδό τους και εξασφάλισε μια cameo εμφάνιση του Finn Andrews στο καινούργιο “Twin Peaks”. Το “Total Depravity” είναι σχεδόν το αντίστοιχο του “Twin Peaks” στη μουσική και αυτή η σύγκριση είναι αρκετή, μιας και βιάζομαι και δεν προλαβαίνω να γράψω πολλά σήμερα.
Το “Total Depravity” είναι σχεδόν το αντίστοιχο του “Twin Peaks” στη μουσική και αυτή η σύγκριση είναι αρκετή.
Το ταξίδι:
Dubai (Απρίλιος 2016)
Στο Ντουμπάι πρωτοήρθα τον Απρίλιο. Τουριστικά. Ξανά τον Ιούνιο. Τον Αύγουστο. Κι από τα μέσα Σεπτεμβρίου ζω πια εδώ. Ορίστε (πιο πάνω) και μια φωτογραφία της γειτονιάς μου. Συνήθως για το Ντουμπάι θα ακούσεις τα εξής: Έχει πολλή ζέστη, πολλές βίζιτες, πολλές Ferrari και είναι βαρετά. Όλα αυτά ισχύουν και τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Τώρα που γράφω, για παράδειγμα, έχει τέλειο καιρό. Γύρω στους 27 βαθμούς, χωρίς υγρασία και με ένα ευχάριστο αεράκι. Το καλοκαίρι θα πάει και 44. Αλλά είναι άλλο το 44 της ερήμου κι άλλο το 44 της Αθήνας. Όλα είναι σχετικά. Για μένα ο καιρός εδώ είναι απλά υπέροχος. Ένα συνεχές καλοκαίρι. Οι βίζιτες και οι Ferrari είναι μια πραγματικότητα που έχει να κάνει με τον συσσωρευμένο πλούτο και τα χαλαρά, για Ισλάμ, ήθη. Αλλά έχει να κάνει και με το ποιος τα παρατηρεί. Αν σε ενδιαφέρουν οι βίζιτες και οι Ferrari, θα βρεις πολλές στο Ντουμπάι. Αν σε ενδιαφέρει η μοντέρνα αρχιτεκτονική, επίσης θα βρεις μπόλικη. Αν σε ενδιαφέρει το project management τεράστιων έργων, επίσης. Γενικώς, υπάρχουν πολλά “πολλά” εδώ. Μεγαλύτερα, ακριβότερα, ψηλότερα. Αν προσπεράσεις την τάση για επίδειξη και δεν σε πιάνει ο κομπλεξισμός που έρχεσαι από μια χώρα που δεν έχει τίποτε πραγματικά “πολύ” και “μεγαλύτερο”, τότε μπορεί και να καταλάβεις τι θαύμα έχει συμβεί εδώ την τελευταία δεκαετία.
Όλα είναι σχετικά. Για μένα ο καιρός εδώ είναι απλά υπέροχος. Ένα συνεχές καλοκαίρι.
Βέβαια, μέχρι όλα αυτά να δέσουν και να αρχίσουν να δίνουν χαρακτήρα, πέρασε κάποιος χρόνος. Οπότε, ναι, απ’ ότι καταλαβαίνω στο Ντουμπάι ήταν όντως βαρετά. Φαίνεται ότι αυτό αλλάζει. Εντάξει, στην Αθήνα θα υπάρχουν πάντα πιο συναρπαστικές ευκαιρίες για να ξεφύγει κανείς, αλλά είμαι πια 41, οπότε και η μπιρίτσα που πάω να πιω τώρα στο Nola με δύο παλιούς, καλούς blogovisionaires είναι ωραία φασούλα.
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: 08. The Veils - Total Depravity 09. Okkervil River - Away 10. Ray LaMontagne - Ouroboros 11. Alicia Keys - Here 12. PJ Harvey - The Six Hope Demolition Project 13. Leonard Cohen - You Want It Darker 14. Sia - This Is Acting 15. 65daysofstatic - No Man’s Sky: Music For An Infinite Universe 16. Dream Theater - The Astonishing 17. Damien Jurado - Visions Of Us On The Land 18. The Kills - Ash & Ice 19. Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree 20. Megadeth - Dystopia
Το 2016 αποφάσισα να κάνω sabbatical και να ταξιδέψω πολύ.
Έτσι, μαζί με τη λίστα των 20 αγαπημένων μου άλμπουμ,
ανεβάζω και μια λίστα (αξιολογική)
με 20 καινούργια μέρη
που είδα στις τρεις ηπείρους που βρέθηκα.
Αλλά φέτος είναι και η δέκατη χρονιά που έχουμε Blogovision.
Για μια ματιά σε όσα έχουν συμβεί αυτή τη δεκαετία
συνέχισε παρακάτω, στο κλασικό αφιέρωμα
που έχει μόνιμη, περίοπτη θέση σε αυτό εδώ το site:
