Καρτ ποστάλ από το 2016: #6. Daughter – Not To Disappear, από τις Σεϋχέλλες
Χωρίς τρέλες, αλλά με Daughter, στις Σεϋχέλλες
Στο νούμερο 6 του Homo Ludens για την Blogovision 2016,
οι Daughter και το πιο διάσημο νησί της Αφρικής
Το άλμπουμ:
Daughter – Not To Disappear
Το καλύτερο από τα “σκοτεινά” άλμπουμ που άκουσα φέτος. Αλλά δεν μπορώ να το πω καταθλιπτικό. Οι Daughter έχουν ένα εντελώς κλινικό τρόπο που αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως η απώλεια ή η απογοήτευση. Μια απάθεια, που ίσως τα κάνει πιο τρομακτικά στα μάτια όσων εμβαθύνουν στους στίχους τους, αλλά και κάνει που πιο προσιτή την τέχνη τους σε όσους τους ακούν κάπως στα πεταχτά.
Οι Daughter έχουν ένα εντελώς κλινικό τρόπο που αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως η απώλεια ή η απογοήτευση.
Το ταξίδι:
Seychelles (Ιούλιος 2016)
Το μόνο σίγουρο για τις Σεϋχέλλες είναι ότι δεν πας για τρέλες. Το νησί είναι ταξίδι του μέλιτος φάση. Ζευγαράκια που χουχουλιάζουν στην παραλία κάτω από το resort, φαγητό νωρίς και μετά δωμάτιο για σεξ. Ζωή (και κότα) σε ένα στρέμμα το πολύ. Έτσι κι αλλιώς, αυτό που θα δεις σε αυτό το ένα στρέμμα είναι αυτό που επαναλαμβάνεται στο υπόλοιπο νησί, στα υπόλοιπα νησιά μάλλον: Μια ιουράσια φύση, απίστευτη άμμος, λαχταριστή θάλασσα. Εμείς που δεν χορταίναμε να ζούμε στο σκηνικό αυτό με τις εκατοντάδες νυχτερίδες να βολτάρουν πάνω από τα κεφάλια μας και τις γιγάντιες χελώνες να μας κάνουν παρέα στην παραλία, και που βαριόμασταν να μένουμε στο ίδιο σημείο όλη την ώρα, καβαλήσαμε το μπλε λεωφορείο από τη δεκαετία του ’50 (από μόνο του μια εμπειρία στις ανηφοροκατηφόρες με τις φουρκέτες και τις κλίσεις των 25%) και κάναμε το γύρο του Mahe αναζητώντας κάποιο βροντόσαυρο.
Καβαλήσαμε το μπλε λεωφορείο από τη δεκαετία του ’50 (από μόνο του μια εμπειρία στις ανηφοροκατηφόρες με τις φουρκέτες και τις κλίσεις των 25%) και κάναμε το γύρο του Mahe αναζητώντας κάποιο βροντόσαυρο.
Περπατήσαμε πάνω σε λεία βράχια από λάβα, κυνηγήσαμε χιλιάδες καβούρια που έβγαιναν από τρύπες παντού γύρω μας, κολυμπήσαμε με καρχαριάκια και ήπιαμε τις μπίρες μας στην πιο ωραία παραλία που έχουμε βρεθεί μέχρι τώρα -κι έχουμε βρεθεί σε πολλές. Οι Σεϋχέλλες βρίσκονται στο νο. 6 της λίστας, γιατί πήγαμε και σε ακόμη πιο φοβερά μέρη της Γης φέτος, αλλά -κυρίως- γιατί από ζωή μόνο ό,τι socializing θα κάνεις μέσα στο λεωφορείο, ή άντε να πεις και καμιά καλημέρα με το ζευγάρι της διπλανής καμπάνας στο resort.
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: 06. Daughter - Not To Disappear 07. Shearwater - Jet Plane and Oxbow 08. The Veils - Total Depravity 09. Okkervil River - Away 10. Ray LaMontagne - Ouroboros 11. Alicia Keys - Here 12. PJ Harvey - The Six Hope Demolition Project 13. Leonard Cohen - You Want It Darker 14. Sia - This Is Acting 15. 65daysofstatic - No Man’s Sky: Music For An Infinite Universe 16. Dream Theater - The Astonishing 17. Damien Jurado - Visions Of Us On The Land 18. The Kills - Ash & Ice 19. Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree 20. Megadeth - Dystopia
Το 2016 αποφάσισα να κάνω sabbatical και να ταξιδέψω πολύ.
Έτσι, μαζί με τη λίστα των 20 αγαπημένων μου άλμπουμ,
ανεβάζω και μια λίστα (αξιολογική)
με 20 καινούργια μέρη
που είδα στις τρεις ηπείρους που βρέθηκα.
Αλλά φέτος είναι και η δέκατη χρονιά που έχουμε Blogovision.
Για μια ματιά σε όσα έχουν συμβεί αυτή τη δεκαετία
συνέχισε παρακάτω, στο κλασικό αφιέρωμα
που έχει μόνιμη, περίοπτη θέση σε αυτό εδώ το site:
