Καρτ ποστάλ από το 2016: #2. Michael Kiwanuka – Love & Hate, από τη Σα Πα
To κιτρινοπράσινο μωσαϊκό της φύσης και το πιο ζεστό άλμπουμ της χρονιάς.
Στο νούμερο 2 του Homo Ludens για την Blogovision 2016,
ο Michael Kiwanuka και η μαγική κοιλάδα στο Βορρά του Βιετνάμ
Το άλμπουμ:
Michael Kiwanuka – Love & Hate
Όπως το “Caustic Love” του Paolo Nutini που πριν δύο χρόνια με είχε κάνει να γράψω εκείνο το τόσο παθιασμένο ποστάκι, έτσι και τούτο εδώ είναι το άλμπουμ που φέτος ζέστανε την ψυχή μου περισσότερο απ’ οποιοδήποτε άλλο. Soulfool και παιχνιδιάρικο και, βέβαια, με τον αγαπημένο άσο που τραβάω από το μανίκι μου σε κάθε Blogovision, τον Danger Mouse δηλαδή, στην παραγωγή, μού έδωσε επιτέλους και την επιλογή που χρειαζόμουν για να βάλω κάτι φρέσκο στη λίστα μου και όχι άλλον έναν καλλιτέχνη με τριακόσια χρόνια καριέρας.
Είναι soulfool και παιχνιδιάρικο και έχει τον αγαπημένο άσο που τραβάω από το μανίκι μου σε κάθε Blogovision, τον Danger Mouse δηλαδή, στην παραγωγή.
Bonus το “Black Man In A White World” που μπορεί να μην είναι το αγαπημένο μου κομμάτι της χρονιάς, αλλά τη χαρακτήρισε απόλυτα, έτσι όπως έκανε την εμφάνισή του στο “Get Down”, τη μουσική απόλαυση του 2016 από τον Baz Luhrmann, και που κάπως σαν να υπογράμμισε το πώς νιώθω με όλη αυτή την απόδραση από την ως τώρα ζωή μου που επιχείρησα ετούτη τη χρονιά.
Το ταξίδι:
Sa Pa, Vietnam (Σεπτέμβριος 2016)
Δεν το πιστεύεις μέχρι να φτάσεις. Το έχεις δει σε χιλιάδες φωτογραφίες, αλλά φαντάζεσαι ότι πρόκειται για κάτι που έχει υποστεί βαρύ Photoshop και που σίγουρα βρίσκεται απλά σε ένα σημείο, στην άκρη ενός βουνού. Που πας με το αυτοκίνητο, το φωτογραφίζεις, φεύγεις. Κι όμως. Αυτό το πρασινοκίτρινο μωσαϊκό, αυτός ο οργασμός της βιετναμέζικης (και φαντάζομαι και κινεζικής φύσης, αφού βρίσκεται τόσο κοντά στα σύνορα), καταλαμβάνει μια ολόκληρη κοιλάδα, που ξεχύνεται από το ορεινό χωριό της Σα Πα, στα 3.000 μέτρα υψόμετρο, και κατηφορίζει παρέα με ένα γαργαριστό ποτάμι προς τα κάτω.
Για να φτάσεις στην καρδιά της, θα πρέπει να κοιμηθείς το βράδυ σε ένα ξύλινο πάτωμα, κάτω από μια ξύλινη στέγη, παρέα με καμιά δεκαπενταριά αγνώστους που, σαν κι εσένα, θα μοιράζονται τις ίδιες απαντήσεις και θα μοιράζουν τις ίδιες ερωτήσεις.
Δεν σου δίνεται εύκολα. Θα βρέχει τόσο που θα σου καταστρέψει τη φωτογραφική μηχανή που κουβάλησες για να την αποθεώσεις. Θα σε ρουφάει μέσα στη λάσπη, θα σε κάνει να νιώθεις άχρηστος, βλέποντας τις φυλές των ντόπιων, ντυμένες με στολές αντί για άνετα σορτσάκια, με σαγιονάρες αντί για τα trekking shoes σου, και με μωρά στην πλάτη, να πηδάνε από πλαγιά σε πλαγιά και από λασπωμένο βράχο σε πλημμυρισμένο ορυζώνα σαν να ζυγίζουν γραμμάρια και να έχουν την πρόσφυση ελαστικού της Formula 1. Για να φτάσεις στην καρδιά της, θα πρέπει να κοιμηθείς το βράδυ σε ένα ξύλινο πάτωμα, κάτω από μια ξύλινη στέγη, παρέα με καμιά δεκαπενταριά αγνώστους που, σαν κι εσένα, θα μοιράζονται τις ίδιες απαντήσεις και θα μοιράζουν τις ίδιες ερωτήσεις. Από πού είσαι; Πόσο καιρό είσαι εδώ; Τι βροχή είναι αυτή; Έπεσες; Είδες πόσο γρήγορα πήγαινε η οδηγός σου; Έχεις πάει ποτέ σε πιο όμορφο μέρος από αυτό εδώ; (Ναι, μόλις γύρισα από το μοναδικό πιο όμορφο μέρος από αυτό εδώ. Θα σου πω ποιο είναι αύριο. Στο νο.1 μου για τη Blogovision 2016).
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: 02. Michael Kiwanuka - Love & Hate 03. Mystery Jets - Curve Of The Earth 04. Eleanor Friedberger - New View 05. Bat For Lashes - The Bride 06. Daughter - Not To Disappear 07. Shearwater - Jet Plane and Oxbow 08. The Veils - Total Depravity 09. Okkervil River - Away 10. Ray LaMontagne - Ouroboros 11. Alicia Keys - Here 12. PJ Harvey - The Six Hope Demolition Project 13. Leonard Cohen - You Want It Darker 14. Sia - This Is Acting 15. 65daysofstatic - No Man’s Sky: Music For An Infinite Universe 16. Dream Theater - The Astonishing 17. Damien Jurado - Visions Of Us On The Land 18. The Kills - Ash & Ice 19. Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree 20. Megadeth - Dystopia
Το 2016 αποφάσισα να κάνω sabbatical και να ταξιδέψω πολύ.
Έτσι, μαζί με τη λίστα των 20 αγαπημένων μου άλμπουμ,
ανεβάζω και μια λίστα (αξιολογική)
με 20 καινούργια μέρη
που είδα στις τρεις ηπείρους που βρέθηκα.
Αλλά φέτος είναι και η δέκατη χρονιά που έχουμε Blogovision.
Για μια ματιά σε όσα έχουν συμβεί αυτή τη δεκαετία
συνέχισε παρακάτω, στο κλασικό αφιέρωμα
που έχει μόνιμη, περίοπτη θέση σε αυτό εδώ το site:
