Καρτ ποστάλ από το 2016: #1. Suede – Night Thoughts, από το Halong Bay
Η ομίχλη του πιο όμορφου μέρους στον κόσμο μπερδεύεται με την αχλύ ενός από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα όλων των εποχών.
Στο νούμερο 1 του Homo Ludens για την Blogovision 2016,
οι Suede και το πιο όμορφο μέρος που έχει επισκεφθεί ως τώρα στη ζωή του
Το άλμπουμ:
Suede – Night Thoughts
Σαν ένα χωρισμένο ζευγάρι που ερωτεύεται ξανά ο ένας τον άλλον, μετά από χρόνια. Γερασμένοι κι δυό, ξανανιώνουν στο γνώριμο, παλιό άγγιγμα. Μου το χρωστούσαν οι Suede. Αν όχι από το 1997, όταν η ποπ πλευρά τους ράγισε κάτι μέσα μου, σίγουρα από το 2002, όταν μού έλεγαν πια ξεκάθαρα ότι δεν ταιριάζουμε πια, ότι είχαν αλλάξει και ότι, αφού εγώ επέμενα να τους αγαπάω για τη συστολή της πρώιμης νιότης τους, ήταν καλύτερα να φύγω από αυτή τη σχέση, γιατί εκείνοι δεν είχαν σκοπό να αλλάξουν τη ρότα προς το απαστράπτον και το χαζοχαμογελαστό που είχαν διαλέξει.
Πόνεσε ο χωρισμός και δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Τους stalkαρα συχνά. Ακολουθούσα τον Anderson στις σόλο του δουλειές -κι έπαιρνα θάρρος, βέβαια, γιατί κρατούσαν εκείνη την μελαγχολική αχλύ του ξεκινήματος. Μα οι υπόλοιποι δεν έμοιαζαν πρόθυμοι να ακολουθήσουν. Κι όσο χανόταν η ελπίδα, τόσο ο έρωτας έδυε. Δεν πέθαινε. Έδυε, μόνο που έφευγε για ταξίδι γύρω από πολύ μεγάλο πλανήτη, με απροσδιόριστο το αν θα ανέτειλε ξανά σε χρονική περίοδο που θα ήμουν εκεί για να βαφτώ στο χρώμα της ανατολής του.
Το 2011 ήρθε εκείνη η συναυλία στο Γκάζι. Πήγα με φόβο, έφυγα με την ανατριχίλα να ξαναγρατζουνάει τα σωθικά μου.
Και το 2011 ήρθε εκείνη η συναυλία στο Γκάζι. Πήγα με φόβο, έφυγα με την ανατριχίλα να ξαναγρατζουνάει τα σωθικά μου. Μα τίποτε δεν ήταν ακόμη βέβαιο. Το ότι ντύθηκαν όπως τότε, στις αρχές των ’90s, όταν πρωτοερωτευθήκαμε, δεν έλεγε πολλά. Είχαν αλλάξει; Ή ήταν απλά μια ανάμνηση; Ένα θεατρικό, έτσι για το αυτάρεσκο της υπόθεσης και για να μαζέψουν μερικά χειροκροτήματα και να τονώσουν την γέρικη αυτοπεποίθησή τους. Το 2013 ήρθε το “Bloodsports”. Ήταν σαν να χτύπαγαν ξαφνικά την πόρτα, ένα κυριακάτικο μεσημέρι, και να μου έλεγαν “περνούσα από τη γειτονιά και είπα να δω αν είσαι μέσα, μήπως πάμε για ένα καφέ”. Έγραψα και τότε (και το ψήφισα στο νο.4 μου για τη Blogovision), ότι εκείνο το άλμπουμ δεν ήταν η πραγματική αναγέννηση. Τους ήξερα καλά τους Suede. Το “Bloodsports” ήταν μια υπόσχεση για κάτι άλλο, για κάτι απίθανο.
Το “Night Thoughts” στέκεται δίπλα στα “Suede” και “Dog Man Star”, συμπληρώνοντας μια τριλογία μεγαλείου και δημιουργώντας μια νέα σειρά με την οποία πρέπει να ακούς το έργο τους -όχι χρονολογική, αλλά ξεκάθαρα συναισθηματική.
Και την εκπλήρωσαν. Θεωρώ το “Night Thoughts” μία από τις κορυφαίες μουσικές στιγμές της δεκαετίας της Blogovision. Ένα άλμπουμ που στέκεται δίπλα στα “Suede” και “Dog Man Star”, συμπληρώνοντας μια τριλογία μεγαλείου και δημιουργώντας μια νέα σειρά με την οποία πρέπει να ακούς το έργο τους -όχι χρονολογική, αλλά ξεκάθαρα συναισθηματική. Σβήνοντας με μια την απογοήτευση από τη δεκαετία που ζήσαμε χώρια, το “Night Thoughts” είναι η τέλεια αφορμή για να ηρεμήσω, να ξαναγυρίσω στα λατρεμένα ’90s και να γεράσω όμορφα, χωρίς τύψεις ότι εγκατέλειψα κάθε διάθεση για να αλλάξω.
Το ταξίδι:
Halong Bay, Vietnam (Σεπτέμβριος 2016)
Ήταν μια απίστευτη χρονιά. Δεν μπορώ καν να μετρήσω πόσες ώρες πέρασα στον αέρα. Σήμερα πέταξα τις πέντε τελευταίες μου (δεν το λέω και με τόση σιγουριά αυτό το “τελευταίες”) για το 2016. Αλλά η μιάμιση πιο ωραία ώρα πτήσης ήταν μέσα σε ένα υδροπλάνο, δεκαπέντε λεπτά πάνω από το Halong Bay και μετά γυρισμός στο Ανόι. Δεκαπέντε λεπτά όλα κι όλα, που έβαψαν την καρδιά μου για πάντα.
Είχα ήδη βαπτίσει το Halong Bay ως το πιο όμορφο μέρος που έχω βρεθεί ποτέ. Το εξερεύνησα από το κατάστρωμα μιας ρέπλικας ατμόπλοιου από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Αργόσυρτα με ταξίδεψε μέσα την πρωινή του ομίχλη και την παράξενη στασιμότητα που μεσολαβεί από βράχο σε βράχο. Χιλιάδες στασιμότητες. Μία, κοινή, απόλυτη ηρεμία. Ήμουν τυχερός που δεν έπεσα πάνω στις ορδές των τουριστών που το χαλάνε όλο και περισσότερο. Έζησα λίγα από τα παρατράγουδά του, αλλά η ομορφιά ήταν τόσο επιβλητική που απλά δεν με ένοιαζαν.
Το εξερεύνησα από το κατάστρωμα μιας ρέπλικας ατμόπλοιου από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Αργόσυρτα με ταξίδεψε μέσα την πρωινή του ομίχλη και την παράξενη στασιμότητα που μεσολαβεί από βράχο σε βράχο.
Όταν πριν κάποια χρόνια είχα βρεθεί στο αντίστοιχο τοπίο των νησιών Πι Πι στην Ταϋλάνδη, νόμιζα ότι είχα βρει το απόλυτο σημείο στην υδρόγειο που ταιριάζει τόσο με την αισθητική μου. Μα το Halong Bay πρόσθεσε πάνω στα εξωτικά βράχια και μια ατμόσφαιρα γαλήνης, που μου θύμιζε τις περιπέτειες του Οδυσσέα και το πώς ένιωθα κάθε φορά που φανταζόμουν το πέρασμα από το στενό των Σειρήνων. Το πιο απίστευτο μ’ αυτό το μέρος ήταν ότι πήγα με τεράστιες προσδοκίες πως θα ήταν όντως κάτι απίστευτο. Και, ξέρεις, οι προσδοκίες συνήθως πνίγονται άδοξα στα τουριστικά πακέτα και τα φτηνά εισιτήρια. Κι όμως, φεύγοντας από εκεί, στα 500 πόδια πάνω από τους βράχους, ήξερα πολύ καλά ότι αυτό που έζησα ήταν ακόμη καλύτερο κι από αυτό που περίμενα…
ΤΑ 20 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ ΓΙΑ ΤΟ 2016: 01. Suede - Night Thoughts 02. Michael Kiwanuka - Love & Hate 03. Mystery Jets - Curve Of The Earth 04. Eleanor Friedberger - New View 05. Bat For Lashes - The Bride 06. Daughter - Not To Disappear 07. Shearwater - Jet Plane and Oxbow 08. The Veils - Total Depravity 09. Okkervil River - Away 10. Ray LaMontagne - Ouroboros 11. Alicia Keys - Here 12. PJ Harvey - The Six Hope Demolition Project 13. Leonard Cohen - You Want It Darker 14. Sia - This Is Acting 15. 65daysofstatic - No Man’s Sky: Music For An Infinite Universe 16. Dream Theater - The Astonishing 17. Damien Jurado - Visions Of Us On The Land 18. The Kills - Ash & Ice 19. Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree 20. Megadeth - Dystopia
Το 2016 αποφάσισα να κάνω sabbatical και να ταξιδέψω πολύ.
Έτσι, μαζί με τη λίστα των 20 αγαπημένων μου άλμπουμ,
ανεβάζω και μια λίστα (αξιολογική)
με 20 καινούργια μέρη
που είδα στις τρεις ηπείρους που βρέθηκα.
Αλλά φέτος είναι και η δέκατη χρονιά που έχουμε Blogovision.
Για μια ματιά σε όσα έχουν συμβεί αυτή τη δεκαετία
συνέχισε παρακάτω, στο κλασικό αφιέρωμα
που έχει μόνιμη, περίοπτη θέση σε αυτό εδώ το site:
